در «اصول كافى» آمده است كه پيامبران، عاقل ترين مردم زمان خود بودند و انبياى اولوالعزم، عاقل ترين موجودات تا روز قيامت هستند. آنان از فرشتگان هم كه
عقل محض هستند، عاقل ترند. اين وجدان الهى، چنان عقل را كامل مى سازد كه ايشان از همه جهانيان، نسبت به مردم، در منش و كردار، با وجدان تر بودند و از نظر انصاف دهى به مردم، منصف ترين مردم روى زمين بودند. رفتارى كه با مردم داشتند، شگفت انگيز است ؛ مانند رفتارى كه يوسف با خانواده، برادران، مردم مصر و كسانى كه او را از چاه درآوردند، داشته است.
اين آتش كه آتش الهى و «نار اللّه » است، در درون، با حرارت خود، نيروهاى الهى را مى پزد و سرانجام، از وجود انسان، انسان كامل و جامع مى سازد.
در روايات، درباره اين انسان كامل آمده است :
«بِوُجُودِهِ ثَبَتَتِ الأَرضُ و السَمَاء»
به خاطر گُل وجود باطن او، خداوند آسمان ها را سر پا نگه مى دارد. اگر او بميرد، زمين دهان باز مى كند و همه را فرو مى برد ؛ چون تكيه گاه و لنگر آسمان ها و زمين، انسان كامل است كه با اين عشق، به درجه پختگى و كمال رسيده است.
منبع : پایگاه عرفان
