قرآن پنجاه اسم دارد. يك اسم آن، رحمت است. رحمت عين عشق است ، اما انسان بايد دل بدهد كه اين آيات، براى او جلوه كند و در تجلى آيات، صداى پاى عشق شنيده شود. اميرالمؤمنين عليه السلام مى فرمايد: اين افراد، هر وقت قرآن مى خوانند، اگر خداوند جلوى جان ايشان را نگيرد، جان بدن را رها كرده، پرواز مى كند.
در شب عاشورا، با آن وضعيت گرسنگى و تشنگى و تاريكى بيابان، با يقين به كشته شدن همه افراد، امام حسين عليه السلام به قمر بنى هاشم عليه السلام فرمود : برو جلوى حمله دشمن را بگير و به آنها بگو: جنگ را تا فردا صبح به تأخير بيندازيد :
«فانّه يَعلمُ إنّي أُحِبُّ الصلاة له و تلاوة كتابه»
خدا مى داند كه من عاشق اين كتاب هستم. يك شب ديگر من زنده باشم و قرآن بخوانم.
منبع : پایگاه عرفان
