يك خبر قرآن اين است كه در زمان ظهور حضرت مهدى عليه السلام رخ مى دهد، زمانى كه همه قلب ها عاشق و پر محبت است و خشونت و ستمى وجود ندارد. خبر ديگر آن از قيامت است كه گوشه اى از آن، همان سوره اى است كه هر وقت پيامبر و ائمه، آن را مى خواندند هر كس از كوچه رد مى شد، صداى گريه اش بلند مى شد.
« إِذَا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزَالَهَا »
« و أَخْرَجَتِ الْأَرْضُ أَثْقَالَهَا »
« و قَالَ الاْءِنسَانُ مَا لَهَا »
« يَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبَارَهَا »
تاريخ و ساعت را مى گويد كه بندگان تو در ماه رمضان، مثلاً مناجات و نيايش كردند. گناهان ما را نيز بايد بازگو كند ؛ ولى پيش از آن، به او مى گويند : از گناهان بنده من حرف نزن. اين هم يكى از اخبارى است كه از قرآن و روايات استفاده مى شود.
« يَوْمَئِذٍ يَصْدُرُ النَّاسُ أَشْتَاتاً لِّيُرَوْاْ أَعْمَالَهُمْ »
اين مجالس را ما دوبار مى بينيم : يك بار اكنون و يك بار هم در قيامت. اين گوشه اى از خبر قيامت است :
«ألا اِنَّ فيهِ عِلْمُ ما يَأتي و الحديث عَن الماضِى»
قصه يوسف را به درستى در اختيار شما مى گذارد : «و دواء دائكم» ؛ اين قرآن داروى بيمارى شما است :
« و نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْءَانِ مَا هُوَ شِفَآءٌ و رَحْمَةٌ »
قرآن نظام دهنده زندگى است، يعنى نظام دهنده اقتصاد، اخلاق، منش و كردار شما است.
منبع : پایگاه عرفان
