شهدا عاشق شهادت بودند و تعهد و پيمان و سخن خداوند را باور كرده بودند :
« رِجَالٌ صَدَقُواْ مَا عَاهَدُواْ اللَّهَ عَلَيْهِ فَمِنْهُم مَّن قَضَى نَحْبَهُ و و مِنْهُم مَّن يَنتَظِرُ و مَا بَدَّلُواْ تَبْدِيلاً »[15]
چرا در شب عاشورا ابى عبداللّه عليه السلام به ياران خاص خود اصرار مى كرد و مى فرمود: اين مردم با شما كارى ندارند و من بيعتم را از شما برداشتم، برويد ؛ اما يك نفر هم نرفت ؛[16] چون اين مطالب را باور كرده بودند. اگر هم بخواهند بروند، كجا بروند؟ مگر چقدر مى توانند معامله كنند. اينجا وقت معامله با خداوند است.
منبع : پایگاه عرفان
