جنگ صفين از جنگهاي بزرگي است كه در زمان خلافت علي (ع)، در سال 36 تا 38 هجري بين سپاه علي (ع) با سپاه معاويه ، در سرزمين صفين(نواحي شام) واقع شد. نخستين كاري كه معاويه انجام داد اين بود كه گفت : چون عثمان را تشنه كشتند، آب را بروي سپاه علي (ع) ببنديد، همين دستور انجام شد، و سپاه معاويه مركز آب را گرفتند. فرمانده اين كار، ابوايوب اعورسلمي بود كه قرارگاه خود را در كنار مركز آب قرار داده بود. اين موضوع باعث شد كه آب به سپاه علي (ع) نرسيد و تمام شد، و تشنگي بر سپاهيان چيره گشت . مي نويسند: چندين گردان سواره نظام ، از سوي علي (ع) به سوي آن مركز رفتند تا آبراه را بگشايند، ولي موفق نشدند و باز گشتند. در اين وقت امام حسين (ع) (كه 33 سال داشت) پدر را اندوهگين يافت و نزد پدر رفت و اجازه خواست كه خود همراه جمعي به ميدان بروند، امام علي (ع) اجازه داد. آن بزرگوار همراه جمعي از سواران بسوي قرارگاه ابوايوب روانه شدند، آنچنان عرصه را بر او تنگ كردند، كه ابوايوب و همراهانش ، ناگزير گريختند و شريعه آب بدست امام حسين (ع) و همراهانش افتاد، و سپس آن حضرت نزد پدر آمد و جريان را به عرض رساند. و اين نخستين فتحي بود كه در جنگ صفين انجام گرفت .
نويسنده: محمد محمدي اشتهاردي
منبع : داستان دوستان
