حمايت توحيدي از انسان موحد

(إِنَّ اللَّهَ يُدافِعُ عَنِ الَّذينَ آمَنُوا)

من دفاع‌کنندۀ اهل توحيدم؛ حالا مخالفان اهل توحيد هر چه بخواهند که به اهل توحيد ضربه بزنند، نمي‌توانند؛ چون من در ميدان زندگي اهل توحيد، دفاع‌کنندۀ آنان هستم؛ به پروردگار تکيه دارند و به تعبير قرآن توکل دارند:

(وَ أُفَوِّضُ أَمْري إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصيرٌ بِالْعِباد)

مهار امور خود را به پروردگار واگذاشتم، او بصير به همۀ امور بندگان خود است. این‌ها تلخي‌ها و مصائب و مشکلات را خيلي زيبا ديده‌اند؛ چون از جانب حق مي‌بينند؛ چون حرکت روحي آنان به سوي مقام قرب است؛ و این حرکت تصفيه‌کننده و علاج‌کنندۀ تعلقات باطل است.

پيامبر اكرم (ص) فرمود:

«يا حسين! أَخْرُجْ فان اللَّه قد شاء ان يراك قتيلا»

از مدينه برو، سكونت تو در مدينه ضرر است. خداوند شهادت را به نام تو ثبت کرده است. اين زيباترين حرکت است و حالا مي‌بينيد موج شهادت امام در جهان چه کار کرده است. فقط چند قطره خون در کربلا نبود.

بـر زمين کربـلا باريـد و رفت لاله در ويرانه‌ها کاريد و رفت

تداوم نهضت كربلا

موج خون او در بشر مظلوم، نشاط ايجاد كرد و تا قیامت زمينۀ ظلم‌ستيزي را فراهم نمود.

امام حسين (ع) وقتي مي‌خواست ميدان برود، زينب کبري 3 گفت: حسين جان! تکليف ما بعد از تو چيست؟ بانوي كربلا از امام بايد راهنمايي بگيرد. معني آن اين نبود که اگر تو را کشتند، ما به داغ تو مبتلا می‌شویم؛ آن‌گاه چه کار بايد بکنيم. سؤال او از ادامۀ اهداف نهضت كربلا بود. فرمود: زينبم تکليف همۀ شما توكل بر خداست، شما اهل توحيديد. خواهرم شما تنها نمي‌شويد. بعد از شهادت من خدا با شماست، شما در تمام سفر از كربلا به شام و از شام به مدينه پروردگار را وکيل خود قرار دهيد. پروردگار به جاي من و علي اکبر و عباس، برايتان کارها را انجام مي‌دهد.