قرآن مجيد همة انسانها حتي انبيا و پيامبر اسلام را فقير و محتاج خدا ميداند. يعني هيچ کس از خودش هيچ چيز ندارد. تأمينکنندة نيازهاي شما خداست. بعد در قرآن مجيد ميفرمايد:
(إِنَّ الشِّرْكَ لَظُلْمٌ عَظيمٌ)
زندگي کردن در پناه معبودان باطل يعني از خدا بريدن و به معبود باطل تکيه کردن؛ كه این کار ظلم عظيم است. چون در فضاي اين ظلم، تمام پيشرفت به سوي كمال متوقف ميشود و بشر، غلام حلقه به گوش معبود باطل ميگردد و استقلال و رشد عقلي و رشد علمي پيدا نميشود. تمام جنگهاي دشمنان در دنيا، به دلیل روشن شدن چراغ تشيع در کرة زمين است که ريشه حقيقي تشيع، توحيد واقعي است؛ توحيد هم نفي شرک است.
اکنون جوانان بسياري در دنيا به طرف توحيد اهل بيت حركت ميکنند.
منبع : پایگاه عرفان