اگر كوزه آب نداشته باشد، چه فايده اى دارد؟ كوزه وقتى قيمت دارد كه آب داشته باشد. اگر آب نباشد، كوزه فروش ديگر نمى تواند كوزه اش را بفروشد.
اگر آن آب زندگانى و آب حيات كه معروف است حضرت خضر عليه السلام به دنبال آن بوده تا بخورد و ابدى شود، نباشد، بدن چه فايده اى دارد؟ چنين چشمه اى نيز در كره زمين وجود نداشته و ندارد. اين آب مقام ارزشى، ملكوتى و الهى است ؛ چون حيات حضرت خضر جاويد و الهى است، نه اين كه بدن او زنده باشد ؛ چون:
« كُلُّ نَفْسٍ ذَآئِقَةُ الْمَوْتِ »
حضرت خضر عليه السلام نيز مزه آن را چشيده است. آن آب حياتى كه به دنبالش مى گشتند:
« مِنَ الْمَآءِ كُلَّ شَىْ ءٍ حَىٍّ »
آن آب، هدايت الهى است:
اين وطن، مصر و عراق و شام نيست
اين وطن شهريست كان را نام نيست
«حبّ الوطن من الايمان »
اگر در اين كوزه گِلى بشرى، آن آب حيات ملكوتى كه سرچشمه اش در عرش علم، رحمت و محبّت خدا است، در اين كوزه بشرى نريزد، اين كوزه را حتى خود خدا دور مى اندازد. در قرآن به پيغمبر صلى الله عليه و آله مى فرمايد: كسانى كه نمى پذيرند و نمى خواهند بپذيرند:
« ذَرْهُمْ فِى خَوْضِهِمْ يَلْعَبُونَ »
آنها را رها كن. اين ها ته مانده هاى كثافات امّت بشرى هستند كه مانند كثافات بايد آنها را دور انداخت.
اما آن كسى كه از آن آب:
« مِنَ الْمَآءِ كُلَّ شَىْ ءٍ حَىٍّ »
از آن چشمه اى كه سرچشمه اش «رحمت الله»، «فضل الله»، «حكمت الله» و «علم الله» است، از آن آب كوزه اش پر شود، به قدرى برايش ارزش قائل هستند كه حتى حاضرند به خاطر او از كلى بودن قوانين دين چشم بپوشند.
منبع : پایگاه عرفان
