زاهد كسى است كه آخرت را بر دنيا اختيار مى كند، يعنى تمام آنچه از دنيا به دست او مى رسد چه از خوراك، چه پوشاك، چه مسكن، چه مال خرج ساختن آخرت مى كند.
زاهد، ذلّ عبادت را بر عزتى كه از مصيبت به دست مى آيد، انتخاب كرده و عزت شيطانى را از خود دور مى كند و ذلت بندگى را كه عامل عزت دنيا و آخرت است بر خود مى پسندد.
زاهد، كوشش و جدّ و جهد و فعاليت و اطاعت و عبادت را بر راحت بدن مقدم مى دارد و گرسنگى در حلال را بر سيرى در حرام اختيار مى نمايد.
زاهد، عافيت آخرت را بر محبت دنيا هرگز معامله نمى كند و غفلت از واقعيت ها را به جاى ذكر حق نمى نشاند، او با بدن در دنياست ولى با قلب در آخرت است.
پيامبر بزرگ اسلام صلى الله عليه و آله فرمود:
عشق دنيا، سرّ همه گناهان است.
چگونه مى توان چيزى را كه خدا دشمن دارد دوست داشت و چه اشتباهى، جرم و گناهش از غرق شدن در عشق دنيا زيادتر است؟
منبع : پایگاه عرفان