وزين بودن، موقر بودن، تربيت داشتن، در برخوردها مراعات كردن افراد، اندازه خود را در همه جا و نزد همه كس نگاه داشتن، سخن بجا گفتن، احترام مردم را نگاه داشتن و امثال اين امور از مراتب ادب است.
مرد بايد نسبت به همسرش و زن نسبت به شوهر، و هر دو نسبت به فرزندان، و فرزندان نسبت به پدر و مادر مؤدب باشند.
ادب ارزش انسان را بالامى برد، شخصيت و عزت آدمى را حفظمى كند، محبوبيت را افزايش مى دهد، ياران را زيادترمى كند، فرد را در خانواده وبيرون چهره مى نمايد، علاوه بر همه اين امور، ادب موجب جذب رحمت و رعايتش نوعى عبادت است.
اميرالمؤمنين (عليه السلام) فرمود:
لا حَسَبَ ابْلَغُ مِنَ الْادَبِ.
حسبى رساتر از ادب نيست.
و در كلامى حكيمانه فرمود:
... وَكَفى بِكَ ادَباً لِنَفْسِكَ تَرْكُكَ ما كَرِهْتَهُ لِغَيْرِكَ.
در ادب وجودت همين بس، كه آنچه را نسبت به غير كراهت دارى، از آن خوددارى كنى.
و در سخن ديگرى فرمود:
حُسْنُ الْادَبِ يَنُوبُ عَنِ الْحَسَبِ.
خوبى ادب به جاى حسب است، آن را كه سرمايه ادب هست عاليترين حسب هست، وآنكه ادب ندارد ريشه حسب ندارد.
منبع : پایگاه عرفان
