تقريباً در سى جزء قرآن مجيد ، به مناسبت هاى مختلفى كلمه تقوا به كار گرفته شده است . تقوا گر چه ظاهر سخت و سنگينى دارد ، چون عبارت است از حفظ خود از افتادن در دام گناهان و نوعاً گناهان نيز ظاهرش مانند لقمه بسيار خوشمزه اى است ، ولى طبق آيات قرآن ، در باطن آتش است ، يعنى نه اين كه علت آتش باشد ، بلكه خود آتش است .
خوددارى از اين لقمه هاى بسيار پر لذت كار سخت و مشكلى است . اين را اسلام نيز قبول دارد . رسول خدا صلى الله عليه وآله مى فرمايد :
» فانّ الجنة حفّت بالمكاره «
خداوند متعال بهشت را با »مكاره « پوشانده است . اين كه حضرت مى فرمايد: »مكاره « به تناسب روحيه انسان ها است . »مكاره « يعنى امور ناخوشايند ، كارهايى كه تحمل آن سخت و با سختى انجام مى گيرد. به خصوص در برخورد با گناهان كه طبع مادى يا به فرموده حكيمان الهى ، طبع حيوانى انسان نمى خواهد كه از گناه خوددارى كند و مى خواهد كه در ارتباط با گناه قرار بگيرد . مخصوصاً اگر در دوره عمر كنترل انسان در برابر گناه كم بوده باشد ، ميل به گناه بيشتر است :
» وَ مَآ أُبَرِّئُ نَفْسِى إِنَّ النَّفْسَ لَأَمَّارَةُ بِالسُّوءِ إِلَّا مَا رَحِمَ رَبِّى إِنَّ رَبِّى غَفُورٌ رَّحِيمٌ «
اين ميل طبيعى و اين طبع حيوانى ، تمايل به گناه دارد . اما اسلام مى گويد : تقوا داشته باش ؛ يعنى خويشتن دار و حافظ خود باش . از اين كه اين لقمه لذيذ را بخورى خود را نگهدار ، اما سخت است ، چون آدم مى خواهد گناه كند ، اما خدا مى فرمايد : خودت را نگهدار و گناه نكن .
گناه كردن ، مانند سرازيرى رفتن خيلى راحت است ، اما گناه نكردن مانند سربالايى رفتن است . حقيقت گناه ، سرازيرى رفتن به سوى دوزخ است و خوددارى از گناه ، سربالايى رفتن و اوج گرفتن به سوى پروردگار است.
منبع : پایگاه عرفان
