پاكيزگى، شرط مصرف پاكيزه‏ها

 پروردگار متعال در قرآن مجيد مى فرمايد:

 » يَأَيُّهَا النَّاسُ كُلُواْ مِمَّا فِى الْأَرْضِ حَلَلاً طَيِّبًا وَ لَا تَتَّبِعُواْ خُطُوَ تِ الشَّيْطَنِ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُّبِينٌ × إِنَّمَا يَأْمُرُكُم بِالسُّوءِ وَ الْفَحْشَآءِ وَ أَن تَقُولُواْ عَلَى اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ «

 »كلوا « در اينجا به معناى مصرف عمومى است ، نه به معناى خوردن و در دهان گذاشتن ، بلكه يعنى به كار گرفتن . مثل اين كه مى گويند : ده ميليون تومان ما را خورد ، معنايش اين نيست كه نشست و اسكناس ها را خورد ، يعنى حق مردم را برد .

 »كلوا « يعنى از آنچه كه حلال و پاكيزه است ، نه آلوده ، مصرف كنيد و اداره زندگى خود را سر پا كنيد و در اين امر اقتصاد ، تجارت ، كاسبى و مسيرى كه مى خواهيد پول در بياوريد ، قدم جاى قدم شيطان نگذاريد ؛ يعنى به حلال خدا قناعت كنيد و وصل به مسيرها ، راه ها و جاده هاى حرام نشويد .

 پروردگار مى فرمايد :

  » وَ الطَّيِّبَتُ لِلطَّيِّبِينَ وَ الطَّيِّبُونَ لِلطَّيِّبَتِ «

 پاكيزه ها از آن پاكيزه هاست .

 اين معناى گسترده اى دارد كه امام باقر عليه السلام وقتى بحث بهشت را به ميان مى كشند ، مى فرمايد :

 » والجنة لا يدخلها الاّ طيب «

 بهشت جاى پاكان است . كسى كه تمام بدن ، استخوان ، گوشت ، پوست و روح او با مال حرام روييده و نجس شده است ، آيا او اهل بهشت است ؟ اين آيه چه مى گويد :

  » إِنَّ الَّذِينَ يَأْكُلُونَ أَمْوَ لَ الْيَتَمَى ظُلْمًا إِنَّمَا يَأْكُلُونَ فِى بُطُونِهِمْ نَارًا «

 توبه نيز نكرده باشد ، چون »يأكلون « مى گويد ؛ يعنى تا آخر عمرش خوردن مال حرام ادامه داشته است .

 مى گويد : اين ها آتش خور هستند . بهشت كه آتش ندارد . طبق سورهاى واقعه ، انسان و الرحمن ، بهشت هر چه دارد ، لذت بخش است و آتش در دوزخ دردناك است .

 يا درباره كسانى كه براى كتمان حق پول مى گيرند ، مى گويند : پول بده ، من مى دانم چگونه حرفم را زير و بالا كنم كه حق طرف مقابل پنهان بماند و قاضى هر چه دقت كند ، نفهمد تا به نفع تو رأى بدهد .

 جاى اين اشخاص در قيامت ، همان جايى است كه انبيا و ائمه عليهم السلام را مى برند ؟! اين انسان هايى كه به اندازه كمتر از اتم كه به چشم مسلح نيز ديده نمى شود ، حق كسى را پايمال نكردند ، اين ها را خدا به بهشت ببرد و اين مال مردم خور را نيز به بهشت ببرد و در كنار اين ها بگذارد ؟