خدايا ما را به راههاى رسيدن به سرايت بكشان،و ما را از نزديك ترين راههاى ورود به بارگاهت ببر،دور را بر ما نزديك كن،و دشوار و سخت را بر ما آسان گردان،و ما را به آن بندگانت كه با چالاكى به سويت مى شتابند،و همواره در رحمتت را مى كوبند ملحق نما،آنان كه در هر شب و روز تو را عبادت مى كنند،و از هيبتت در هراسند،بندگانى كه آبشخورها براى آنان زلال كردى و به خواسته هايشان با كاميابى رساندى، و آنان را بر جوينده هايشان كامروا نمودى،و از روى فضلت حاجاتشان را برآوردى،و نهادشان را از محبّتت آكنده ساختى،و از زلال چشمه ات سيرابشان نمودى،اينان به وسيله تو به لذّت مناجاتت دست يافتند،و از حسن عنايت تو دورترين مقاصدشان را فراچنگ آوردند،اى كسى كه بر روى آورندگان بر خويش روى آورد و با مهرورزى بر ايشان روى آور و بخشنده است،و به غفلت ورزان از يادش دلسوز و مهربان است،و براى جلب آنان به درگاهش با محبّت و عطوف است،از تو مى خواهم مرا از كسانى قرار دهى كه بهره بيشترى از تو دارند،و برترين جايگاه را نزد تو نصيب خود ساخته اند و از دوستى است سهم برجسته ترى به آنان رسيده،و در معرفتت بهره بيشترى نصيب آنان گشته است،همانا همّتم از همه جا بريده و تنها متوجّه تو گشته است،و رغبتم به جانب تو منصرف شده است،پس تنها تو مراد منى نه غير تو،و شب زنده دارى و بى خوابى ام تنها براى توست نه براى غير تو،و ديدارت نور ديدگان من است و وصالت آرزوى هستى ام، و تنها به سوى توست اشتياقم،تنها در مسير عشق توست شيفتگى ام و در هواى توست دلدادگى ام، و خشنودى ات مقصود من،و ديدارت نياز من،و جوارت مطلوب من،و قربت نهايت خواسته من است،آسودگى و راحتم در رازونياز با توست،داروى دردم و درمان بيمارى سينه ام،و خنكاى آتشم قلبم،و برآمدن اندوهم تنها پيش توست، پس در هنگام ترس همدمم باش،و لغزشم را ناديده گير،و گناهم را بيامرز،توبه ام را بپذير و دعايم را اجابت كن، و سرپرست زمامم و توانگرى گاه تهيدستى ام باش،مرا از خود جدا مكن،و از خويشتن دورم مساز،اى نعمت و بهشت من، و اى دنيا و آخرتم،اى مهربان ترين مهربانان.
منبع : پایگاه عرفان
