يقيناً اگر ستمكاران تاريخ و ظالمان روزگار يار و مددكار نداشتند خيمه ظلم و ستمشان برپا نميشد.
در تاريخ اسلام اگر اهل سقيفه، و بنى مروان، و بنى العاص، و بنى اميه، و بنى عباس دستيار و مددكار نداشتند بر جهان اسلام و ملت و امت پيامبر چيره نميشدند و اينهمه ظلم و جنايت به خصوص حادثه غم انگيز كربلا به وقوع نميپيوست.
دستياران ستمكاران، و اعوان ظلمه، و مددكاران خائنان به كشور و ملت اسلام گناهى هم چون گناهان اربابانشان به دوش ميكشند و در قيامت با آنان محشور و همراه آنان به دوزخ وارد ميشوند.
حضرت صادق از پدرانش از اميرمؤمنان روايت ميكند كه آن حضرت پيوسته ميفرمود:
«العامل بالظلم، والمعين له، والراضى به شركاء ثلاثة:»
ستمكار و مددكار او و راضى به ظلم سه شريك اند.
از رسول خدا روايت شده:
«من دل جائراً على جور كان قرين هامان فى جهنم»
«من تولى خصومة ظالم او اعان عليها ثم نزل به ملك الموت قال له: ابشر بلغته الله و نار جهنم و بئس المصير»
الا ومن علق سوطا بين يدى سلطان جائر جعل الله ذلك السوط يوم القيامة ثعبانا من النار طوله سبعون ذراعاً يسلط عليه فى نار جهنم و بئس المصير:»
كسى كه ستمكارى را بر ستمش دلالت كند همنشين هامان وزير فرعون در دوزخ است.
و كسى كه متولى ستيزه گرى ستم كارى باشد يا او را به ظلمش بر مردم يارى دهد هنگام نزول ملك الموت وقت مرگش ملك الموت به او ميگويد: تو را به لعنت خدا و دوزخ كه جاى بدى است مژده باد.
و هر كس نزد سلطان تازيانهاى براى ظلم به مردم در دستش باشد، خدا در قيامت آن تازيانه را بصورتى مارى از آتش به طول هفتاد متر قرار ميدهد و در آتش دوزخ بر او چيره ميسازد دوزخى كه بدجايگاهى است.
امام صادق ميفرمايد:
«قال عيسى بن مريم لبنى اسرائيل: لاتعينوا الظالم على ظلمه فيبطل فضلكم.»
عيسى بن مريم به بنى اسرائيل گفت: ستمكار را بر ستمش يارى ندهيد كه ارزش هاى شما نابود ميشود.
حضرت صادق از پدرانش از رسول خدا روايت ميكند كه آن حضرت فرمود:
«اذا كان يوم القيامة نادى مناد اين الظلمه و اعوانهم؟ من لاق لهم دواة، اوربط لهم كيساً او مدلهم مدة قلم فاحشروهم معهم:»
چون روز قيامت شود منادى ندا ميدهد ستمكاران و يارى دهندگانشان كجايند؟ كسى كه جوهر و مركبى به دواتشان افزود، يا كيسهاى برايشان دوخت، يا مقدار مركب يا جوهرى را به قلم آنان چسبانيد، پس آنان را با ستمكاران محشور كنيد.
سليمان بن جعفر ميگويد: به حضرت رضا گفتم درباره كارهاى سلطان و اعمالش چه نظرى داريد؟ حضرت فرمود:
«يا سليمان الدخول فى اعمالهم والعون لهم والسعى فى حوائجهم عديل الكفر ...»
وارد شدن در اعمالشان و كمك به آنان و كوشش براى انجام نيازمندى هايشان هم وزن كفر است.
صفوان جمال ميگويد: به محضر حضرت موسى بن جعفر مشرف شدم، حضرت فرمود: همه امورت نيكو است مگر يك برنامهات! عرض كردم چيست؟ فرمود: شترهايت را كه به هارون كرايه ميدهى گفتم به خدا سوگند من براى ظلم و فساد و صيد و لهو و لعب كرايه نميدهم، براى رفتن به زيارت خانه خدا كرايه ميدهم و خودم هم با هارون نميروم بلكه خادمانم او را در اين سفر همراهى ميكنند، حضرت فرمود كرايه بر عهده آنان قرار ميگيرد؟ گفتم آرى فدايت شوم فرمود ميخواهى زنده بمانند تا كرايه ات را بپردازند؟ گفتم: آرى فرمود: هر كه بقاء آنان را دوست بدارد از آنان است و هر كه از آنان باشد اهل آتش است، صفوان ميگويد از محضر حضرت رفتم و همه شترهايم را فروختم، اين خبر به هارون رسيد مرا خواست و به من گفت: شنيدم شترهايت را فروختى، گفتم آرى پير شدهام و كارگرانم توانائى بر كارهايم را ندارند، هارون گفت سخنت از حقيقت دور است من ميدانم چه كسى تو را به اين كار وادار كرده و آن شخص موسى بن جعفر است، به او گفتم: مرا با موسى بن جعفر چه كار؟ گفت: رها كن به خدا سوگند اگر حسن دوستى ات نبود تو را ميكشتم.
منبع : پایگاه عرفان
