وزن اجسام نامريى‏

اجسام جهان داراى وزن است؛ يعنى آنچه در عالم محسوس و مشهود قرار گرفته، وزن دارد و بشر اكنون تا جايى پيشرفت كرده كه توانسته به وزن اشيا دست پيدا كند؛ چون تعيين وزن در هر شى ءاى مخصوصاً در هنگام بهره بردن از آن، مسأله اى مهم است. شايد بسيارى از موجودات عالم غيب هم وزن داشته باشند و هم چنين بسيارى از ناديدنى ها عالم. امام زين العابدين عليه السلام در صحيفه سجاديه عقيده دارد كه هوا وزن دارد؛ ما هوا را نمى بينيم، اما هوا وزن دارد، و اين نكته، امر مسلمى است. از اين وزن معينى كه خدا به هواى كره خاك داده است، نتايج مثبتى عايد عالم حيات شده است. در اين موضوع، بهتر است به كتاب هاى علمى مراجعه شود. در اين كتاب ها، منافع وزن هوا را ذكر كرده اند.

امام زين العابدين عليه السلام مى فرمايد:

«سُبْحَانَكَ تَعْلَمُ وَزْنَ الْفَىْ ءِ وَ الْهَوَاءِ»

پاك و منزّهى تو خدايى كه وزن سايه و وزن هواى دور كره زمين را مى دانى.

اكسيژن و ازت، مركّب از اتم هاى بى شمارى است، در اين جو، اين اتم ها داراى وزن هستند كه از آن ها تعبير به وزن اتمى مى كنند.

در كتاب ها نوشته اند كه اگر سوزنى را روى زمين بگذارند و نوك سوزن به طرف آسمان باشد و ته سوزن روى زمين، بعضى از اتم ها به قدرى ريز هستند كه صد هزار عدد از آن ها سر آن سوزن به راحتى جا مى گيرند و احساس تنگى جا هم نمى كنند. تازه هر كدام از آن ها داراى ذراتى به نام الكترون، هسته مركزى پروتونى و نوترونى هستند «3» و هر كدام از آن ذرات هم وزن دارند. از كوچك ترين جزء عالم تا بزرگ ترين شى ء جهان كه شايد عرش «4» باشد، وزن دارد. عرش آن قدر بزرگ است كه اين عالم، نه منظومه شمسى كه تنها گوشه كوچكى از آن است، در برابر آن، مانند حلقه اى در مقابل جهان است. خلاصه اين كه مجموع موجودات جهان ما، داراى وزن هستند.

دگرگونى مواد در طبيعت

از نظر علم، در هستى با دو واقعيت رو به رو هستيم. از يك واقعيت، تعبير به ماده مى كنند، به طور مثال، غذا ماده است. از واقعيت ديگر تعبير به انرژى مى كنند، به طور مثال، صوتى كه الان شما مى شنويد، انرژى است. اين ماده تبديل به انرژى مى شود و صدا توليد مى شود. فعاليت هايى كه انسان انجام مى دهد، به اصطلاح موادى هستند كه دارند مى سوزند و تبديل به انرژى مى شوند. دانش ثابت كرده كه همان طور كه انرژى را مى توان به ماده تبديل كرد، ماده را هم مى توان به انرژى تبديل كرد. اين مطلب مسأله اى هست كه امروز نمى شود آن را انكار كرد.

خلاصه آنچه تا به حال گفتيم، اين است كه جهان وزن دارد، و اين كه انرژى اين قابليت را دارد كه به ماده تبديل شود، و ماده هم اين قابليت را دارد كه به انرژى تبديل شود.

اين مقدمات براى درك روايت اول است كه پيغمبر اكرم صلى الله عليه وآله و سلّم در آن فرموده: على جان! اگر ايمان قلبى تو به غير از اعمال، اخلاق، رفتار و كردارت، به تنهايى در يك طرف ترازو قرار بگيرد، چون هر انسانى داراى حالات، اخلاق و اعمالى هست. سخاوت، فضيلت، شجاعت، صداقت، پاكى و نور براى روح و جان تنها يك جنبه است و او حالات زيادى دارد. علاوه بر حالات روحى، بشر اعمالى نيز دارد، مثلًا نماز، روزه و حج، و هم چنين فعاليت هاى گوناگون الهى؛ به خانه يتيم و مستمند مى رود؛ به جنگ مى رود، على جان! اين ها همه به يك طرف، اگر خداوند تبارك و تعالى تنها ايمان قلبى و شدت ارتباط قلبى تو به خودش را تبديل به ماده كند و از عالم معنا بيرون بياورد و تبديل به جسمى كند كه قابليت اشاره كردن را داشته باشد، و بگويند اين ايمان على است، مى دانى ايمان تو چقدر وزن دارد؟ خدا اگر تمام عالم را در يك طرف بگذارد و ايمان تو به خود را در طرف ديگر بگذارد، ايمان تو بر سنگينى عالم برترى دارد.

ما فقط مى توانيم ظاهر اين مسأله را بشنويم. ما مى گوييم خدا را قبول داريم، ولى مى بينيد كه قبولى خدا در ما با هر گناهى سازش دارد، ولى قبولى خدا در دل على تنها با هر كمالى سازش دارد. بين توحيد على و توحيد ديگران خيلى فاصله است. اين روايت، چهره ارتباط اين مرد را با مبدأ عالم نشان مى دهد كه ايمان او از نظر وزن و حقوق، از وزن تمام عالم در پيشگاه خدا سنگين تر است.