يكى از دانشمندانى كه مطالعات عميقى درباره قرآن داشته درباره اين كتاب آسمانى گفته است:
در آيه 90 از سوره نحل خداوند متعال براى زندگى بشر زمينه اى را فراهم آورده است كه اگر مسلمانان به همين آيه عمل مى كردند، فرهنگشان در سراسر كره زمين حاكم مى شد.
آيه موردنظر چنين است:
«ان اللّه يأمر بالعدل و الاحسان و إيتاء ذى القربى و ينهى عن الفحشاء و المنكر و البغى يعظكم لعلكم تذكرون».
به راستى، چقدر اين آيه با عقل پخته، با فطرت انسان، و با طبيعت زندگى او تناسبب دارد! آيه شريفه شامل دو بخش است: در يك بخش آيه، سه مساله مطرح است كه واجب است مردم آن ها را انجام دهند و در بخش دوم سه مساله ديگر مطرح است كه واجب است مردم تا آخر عمرشان اين سه مساله را ترك كنند؛ يعنى اجازه ندهند اين سه مساله در زندگى شان راه پيدا كند. حال، شايسته است اين آيه را با عقل، با فطرت و با طبيعت زندگى بسنجيم تا حق بودن قرآن بيشتر برايمان آشكار شود.
آيه شريفه با عبارت «ان اللّه» آغاز مى شود، نه با «ان الرحيم» و «ان الرحمن». زيرا اللّه وجودى است كه مستجمع جميع صفات كمال است.
چنين وجودى به انسان امر مى كند كه به عدل و احسان رفتار كند و جوياى احوال نزديكان خويش باشد:
«يأمر بالعدل و الاحسان و ايتاء ذى القربى».
نيز انسان را از فحشا و زشتى و تجاوز نهى مى نمايد:
«و ينهى عن الفحشا و المنكر و البغى».
خدا با اين شش برنامه انسان ها را موعظه مى كند، بلكه پند بگيرند و عبرت بپذيرند:
«يعظكم لعلّكم تذكّرون».
منبع : پایگاه عرفان
