سيدالشهداء دلها را بيدار كرد و به هيجان آورد

اهمیت عواطف

براى تحریک و تشویق مردم نسبت به انجام کارى با ممانعت از کارى ، و با نشان دادن ، خوبى یا زشتى شخصى یا کارى ، از دو راه استفاده مى شود.
راه اول اینکه با عقل او صحبت کنى ، با استدلال و بیان خوبى و بدیها، شخص را تشویق و یا بر حذر بدارى ،
راه دوم اینکه با عواطف و روحیات او صحبت کنى ، او را تحریک کنى ، عاطفه او را به هیجان آورى ، از راه احساساتش وارد شوى ، شور و شوق و عشق در او بیافرینى .
راه اول براى کسانى که با مسائل عقلى سر و کار دارند و روحیات آنها را مغلوب عقلشان مى باشد مؤ ثر است ، و چون این عده که همان اهل تفکر و تعقل هستند نسبت به توده مردم در اقلیت هستند وانگهى اهل تفکر نیز بسیارى از اوقات اسیر احساسات و عواطف خود هستند، لذا کاربرد همه جانبه ندارد.
برخلاف راه دوم که راه دل است و در نزد توده مردم بخاطر احساسات قوى و غلبه آن حتى بر مسائل عقلى ، کاربرد بسیار و مؤ ثرى دارد، لذا مى بینیم ، هر گروهى که بتواند بیشتر احساسات مردم و عواطف آنها را جذب کند، بیشتر موفق خواهد بود، و بهمین جهت است که دزدان و دشمنان یک جامعه ، بیشتر با تبلیغات خود، از مسائل روحى و عاطفى براى اهداف شوم خود استفاده مى کنند، مردم را به طمع مى اندازند، یا مى ترسانند، یا شهوتشان و یا حس سودجوئى و مانند اینها را تحریک مى کنند،
علیهذا اگر مسلک و مرامى بخواهد در وجود مردم تاءثیر کند و مردم را هدایت کند، باید از هر دو راه اقدام کند، هم عقل مردم را سیراب کند، هم عواطف مردم را که بیشتر در مردم تاءثیر دارد، مجذوب کند.

نویسنده: سید محمد نجفى یزدى