امام صادق علیه السلام فرمود: وقتى سیدالشهداء از مدینه خارج شد، گروههائى از ملائکه ، سلاح در دست ، سوار بر مرکب بهشتى ، نزد حضرت آمدند، سلام کردند و گفتند: اى حجت خدا بر خلق بعد از جد و پدر و برادرش ، خداوند جد شما را به ما در جاهاى مختلف کمک داده و ما را نیز به کمک شما فرستاده است ، حضرت فرمود: وعده گاه ما کربلا باشد، همانجا که شهید مى شوم ، گفتند: اى حجت خدا اگر از دشمن هراس دارى بفرما تا با شما باشیم ، حضرت فرمود: اینها به من راهى ندارند و کارى نمى توانند بکنند تا به جایگاهم برسم ، در خبر است که گروههائى از جن نیز به کمک حضرت آمدند و گفتند: ما شیعه و یاوران شما هستیم ، اگر فرمان دهى ، همه دشمنان شما را نابود کنیم بدون اینکه شما از جاى خود حرکت کنید. حضرت براى آنها دعاى خیر نمود و فرمود: مگر در کتاب خدا نخوانده اید هر کجا باشید، هر چند در برجهاى بلند، مرگ به سراغ شما خواهد آمد، و فرموده است کسانى که بر آنها قتل نوشته شده به آرامگاه خود خواهند رفت ، اگر من در جاى خودم بمانم ، این خلق ننگین به چه امتحان و مبتلا مى شوند؟ چه کسى در آرامگاه من خواهد بود، در حالى که خداوند آن را هنگام گستردن زمین اختیار کرده و آن را امان دین و دنیاى آنها قرار داده است . آنگاه جن بعد از سخنان سیدالشهداء گفتند: بخداى سوگند اگر نه این است که اطاعت شما لازم و ترور جایز نیست ، تمام دشمنان شما را قبل از اینکه به شما برسند هلاک مى کردیم ! حضرت فرمود: بخدا سوگند ما از شما بیشتر قدرت داریم بر دشمنان ، ولى (ما اقدام نمى کنیم تا) لیهلک من هلک عن بینه و یحیى من حى عن بینه یعنى تا هر که هلاک مى شود بعد از روشن شدن راه و هر که هدایت مى یابد نیز از روى آگاهى باشد. (نفس المهموم )
نویسنده:سید محمد نجفى یزدى
منبع : کتاب اسرار عاشورا
