هدف اصلى موعظه است. حالا به هر شكلى كه صورت بگيرد، اگر جنبه موعظه داشته باشد، كاربرد حتمى دارد. زياد اتفاق افتاده است كه با بيان يك داستان، با زبان نرم و صداى آرام انسان هدايت شود، كه خداوند در قرآن مى فرمايد:
«وَ اغْضُضْ مِنْ صَوْتِكَ»
حالت مهر، محبّت و دلسوزى در مردم اثر كرده است و زنگ كدورت و محروميت را از قلب مستمع شستشو داده است، شعراى گذشته ما، بخشى از اشعار آنها، بر همين مبنا سروده شده است؛ يعنى با يك لحن گرم، دلسوزانه و با محبت، كه براى پاك كردن زنگ دلها است.
|
اگر فكر دل زارى نكردى |
به عمر خويشتن كارى نكردى |
|
|
سزاوار تو باشد حق پرستى |
چرا كار سزاوارى نكردى؟ |
|
|
كسى در سايه لطفت نياسود |
به عالم كار ديوارى نكردى |
|
|
شدى مغرور روز روشنى چند |
دگر فكر شب تارى نكردى |
|
|
ستمگر بر سرت زان شد مسلّط |
كه خود دفع ستمكارى نكردى |
|
|
نچينى گل ز باغ زندگانى |
گر از پايى برون خارى نكردى |
|
|
بود حال تو پيدا نزد صابر |
به ظاهر گرچه اظهارى نكرد |
|
منبع : پایگاه عرفان
