فرهنگ انسان نيكوكار، عمل صالح، مهر و محبت، گذشت و درستى، حق گرايى و توحيد مى باشد، كه اين مجموعه در كلمه «حنيف» آمده است.
«وَ اتَّبَعَ مِلَّةَ إِبْراهِيمَ حَنِيفاً»
پايان آيه، ما را متوجه اين نكته مى كند.
«وَ اتَّخَذَ اللَّهُ إِبْراهِيمَ خَلِيلًا»
نمى گويد: ابراهيم، خدا را به عنوان دوست انتخاب نموده، بلكه مى فرمايد:
خدا ابراهيم را به عنوان دوست انتخاب كرده است. خدا به دوست نياز ندارد كه كارى براى او انجام دهد، مقام تسليم و محسن بودن ابراهيم عليه السلام باعث شد كه پروردگار عالم او را به عنوان دوست خود انتخاب نمايد؛ يعنى ابراهيم عليه السلام را در نقطه اى قرار داده، كه تمام فيوضات دنيا و آخرت را به اين دوست انتقال داده است.
منبع : پایگاه عرفان