پيامبر مى فرمايد: پنج چيز ساختمان روزه را خراب مى كند.
«خمس خصال يفطّرن الصائم و ينقضن الوضوء»
اين گناهان روزه را باطل و نورانيت وضو را از بين مى برد. غيبت، سخن چينى، نگاه به نامحرم، قسم دروغ و دروغگويى، روزه را باطل و آثار معنوى وضو را از بين مى برد.
انسانى كه اهل معرفت، تسليم و تواضع و داراى نيت خالص است و زندگى خود را به وسيله بدن تبديل به عبادت مى كند، عبدالله مى شود. هنگامى كه مقام بندگى ارزش بيشترى پيدا كند، فيض بيشترى نصيب انسان مى شود.
«سُبْحانَ الَّذِي أَسْرى بِعَبْدِهِ لَيْلًا مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الْأَقْصَى»
پروردگار در قرآن نمى فرمايد: «برسوله» يا «بنبيه» و يا «بروحه» يعنى بندگى عنايتى بود كه من به انسانها عطا نمودم. «عبد»؛ يعنى انسان، مركب از بدن، روح، عقل و قلب است و بندگى مركب از عرفان، تسليم، تواضع، نيت خالص و عمل مى باشد كه انسان را به اين مقام ويژه مى رساند، اين فيض من بود كه به او عنايت كردم و از شهر مكه تا اعماق عالم ها بردم،
«لِنُرِيَهُ مِنْ آياتِنا»
تا آنچه را كه به صورت آيه قرآن نازل كرده بودم، با چشم خود، خلقت، قيامت، انبيا، ملائكه، بهشت و جهنم را ببيند.
منبع : پایگاه عرفان
