حقيقت فلاح با چهار حقيقت
شما جوان ها هم فقط از حرام خدا بگذريد:
« وَاتَّقُواْ اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ »(1)
تقوا پيشه كنيد تا به فلاح الهى برسيد.
فلاح را براى شما گفتم، چهار حقيقت روى هم فلاح است؛ عزت بى ذلت، علم بى جهل، غناى بى فقر، حيات بى مرگ. اين ها همه از دل تقوا بيرون مى آيند.
سوره بقره را ببينيد! امر است؛ تقوا پيشه كنيد:
« وَاعْلَمُوآاْ أَنَّ اللَّهَ مَعَ الْمُتَّقِينَ »(2)
بدانيد من فقط رفيق اهل تقوا هستم، معيت دارم، هر كس مرا مى خواهد، در حريم تقوا بيايد.
1 ـ بقره (2) : 189؛ «و از خدا پروا كنيد تا رستگار شويد .»
2 ـ بقره (2) : 194؛ «و بدانيد كه خدا با پروا پيشگان است .»
عشق خدا به متقين
« فَإِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُتَّقِينَ »(1)
من عاشق بندگان با تقوايم هستم.
خدا عاشق است يعنى چه؟ عشق خدا، بى نهايت است، عشقش كه عشق درجه اى نيست.
|
فلك جز عشق محرابى ندارد |
جهان بى خاكِ عشق آبى ندارد |
|
غلام عشق شو كانديشه اين است |
همه صاحبدلان را پيشه اين است |
|
جهان عشق است وديگر زرق سازى |
همه بازيست الا عشق بازى(2) |
شكرگزارى در سايه تقوا
من عاشق مردم باتقوا هستم:
« فَاتَّقُواْ اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ »(3)
اگر مى خواهيد كل نعمت هاى من را شكر كنيد، تقوا پيشه كنيد. هر كس تقوا دارد، شاكر است.
يا آيه:
« لِلَّذِينَ أَحْسَنُواْ مِنْهُمْ وَاتَّقَوْاْ أَجْرٌ عَظِيمٌ »(4)
1 ـ آل عمران (3) : 76؛ «[ بداند كه ] يقيناً خدا تقوا پيشگان را دوست دارد .»
2 ـ نظامى گنجوى.
3 ـ آل عمران (3) : 123؛ «بنابراين از خدا پروا كنيد ، باشد كه سپاس گزارى نماييد .»
4 ـ آل عمران (3) : 172؛ «براى نيكوكاران و تقواپيشگان . . . پاداشى بزرگ است .»
بندگان نيكوكار با تقواى من پيش من اجر عظيم دارند.
رسيدگى سريع حساب اهل تقوا
از پيغمبر صلى الله عليه و آله پرسيدند: اين ها وارد محشر مى شوند، از قبر تا بيرون بيايند و به بهشت بروند، چقدر خدا آنها را معطل مى كند؟ يا رسول الله! با توجه به اين كه خدا در قرآن مى گويد: يك روز قيامت مساوى با پنجاه هزار سال اين دنيا است، اهل تقوا دو روز در قيامت بمانند، يعنى صد هزار سال؟(1)
پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله فرمود: كل اهل ايمان وقتى وارد محشر مى شوند، از قبر كه بيرون مى آيند، تا برسند به بهشت، به اندازه كمتر از نماز واجب در دنيا طول مى كشد.(2)
آياتى در باب تقوا و متقين
« إِنَّمَا يَتَقَبَّلُ اللَّهُ مِنَ الْمُتَّقِينَ »(3)
من عمل را از بندگان با تقوايم قبول مى كنم.
« وَمَا عَلَى الَّذِينَ يَتَّقُونَ مِنْ حِسَابِهِمْ مِّن شَىْ ءٍ »(4)
1 ـ معارج (70) : 4؛ «تَعْرُجُ الْمَلائِكَةُ وَ الرُّوحُ إِلَيْهِ في يَوْمٍ كانَ مِقْدارُهُ خَمْسينَ أَلْفَ سَنَةٍ»
2 ـ بحار الأنوار: 7/123، باب 6؛ تفسير مجمع البيان: 10/120؛ «اَبُوسَعيدِ الخُدْرِى قالَ: قِيلَ يا رَسُولَ اللّهِ ما أَطْوَلَ هذَا الْيَوْمِ فَقالَ وَ الَّذى نَفْسُ مُحَمَّدٍ بِيَدِهِ اِنَّهُ لَيُخَفَّفُ عَلَى الْمُؤمِنِ حَتّى يَكُونَ أَخَفَّ عَلَيْهِ مِنْ صَلاةٍ مَكْتُوبَةٍ يُصَلِّيها فِى الدُّنْيا.»
3 ـ مائده (5) : 27؛ «[ او ] گفت : خدا فقط از پرهيزكاران مى پذيرد .»
4 ـ انعام (6) : 69؛ «و چيزى از حساب ستمكاران [ مغالطه گر ] بر عهده كسانى كه [ به ناچار سخنان آنان را مى شنوند ولى از نشستن با آنان [مى پرهيزند نيست.»
در قيامت پرونده اهل تقوا باز نمى شود، چون من با اهل تقوا حسابى ندارم.
چه حسابى از آنها بكشم؟ كدام دادگاه ببرم؟ دادگاه شهوات؟ دادگاه مال حرام؟ بى نمازى؟ مال مردم خورى؟ من اهل تقوا را كجا ببرم؟ اهل تقوا كه رفيق خودم بودند. قيامت، بهشت و فيض رضوان هم از آنِ آنها است.
« وَلِتَتَّقُواْ وَلَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ »(1)
بندگانم! تقوا پيشه كنيد، عين ماهى در دريا غرق رحمت خودم مى شويد.
« وَالْعَـقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ »(2)
آخر و عاقبت خوش در انتظار با تقواها است.
« إِن تَتَّقُواْ اللَّهَ يَجْعَل لَّكُمْ فُرْقَانًا وَيُكَفِّرْ عَنكُمْ سَيِّـءَاتِكُمْ وَيَغْفِرْ لَكُمْ وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ »(3)
اگر تقوا پيشه كنيد، گره ها را از زندگى شما باز مى كنم، گناهان بزرگ شما را مى بخشم، و غرق در مغفرتتان مى كنم.
« الَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ كَانُواْ يَتَّقُونَ لَهُمُ الْبُشْرَى فِى الْحَيَوةِ الدُّنْيَا وَ فِى الاْءَخِرَةِ »(4)
1 ـ اعراف (7) : 63؛ «و براى اينكه مورد رحمت قرار گيريد ؟ !»
2 ـ اعراف (7) : 128؛ «و سرانجام نيك ، براى پرهيزكاران است .»
3 ـ انفال (8) : 29؛ «اى اهل ايمان ! اگر [ در همه امورتان ] از خدا پروا كنيد ، براى شما [ بينايى و بصيرتى ويژه ] براى تشخيص حق از باطل قرار مى دهد ، و گناهانتان را محو مى كند ، و شما را مى آمرزد ؛ و خدا داراى فضل بزرگ است .»
4 ـ يونس (10) : 63 ـ 64؛ «آنان را در زندگى دنيا وآخرت مژده و بشارت است [ در دنيا به وسيله وحى و در آخرت به خطاب خدا و گفتار فرشتگان ] در كلمات خدا [ كه وعده ها و بشارت هاى اوست ] هيچ دگرگونى نيست ؛ اين است كاميابى بزرگ .»
بشارت باد بر آنهايى كه اهل تقوا هستند.
« إِنَّهُ مَن يَتَّقِ وَ يَصْبِرْ فَإِنَّ اللَّهَ لاَ يُضِيعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِينَ »(1)
اگر تقوا پيشه كنيد و صبر كنيد، من اجر اين احسان شما را در دنيا و آخرت ضايع نمى كنم.
« وَ اللَّهُ وَلِىُّ الْمُتَّقِينَ »(2)
همه كاره اهل تقوا خودم هستم، حياتشان، قبرشان، مرگشان، همه چيز آنها دست خودم است.
قبر اهل تقوا كه يك عده اى در بهشت زهرا هستند، چطورى دست خدا است؟ بگذاريد آنهايى كه مى ديدند و مى شنيدند براى ما بگويند. پيغمبر صلى الله عليه و آله مى فرمايد: وقتى اهل تقوا و مؤمن را در قبر مى گذارند، بند كفنش را باز مى كنند، خاك زير صورت، درب قبر را كه مى بندند، همه برمى گردند، جبرئيل بلند مى شود و مى گويد: الهى! بنده ات را تنها گذاشتند و رفتند. خطاب مى رسد: مى خواهى چه كار كنى؟ عرض مى كند: اجازه بده بروم تا او را از تنهايى در بياورم.
خدا مى فرمايد: اجازه نمى دهم، مى گويد: چشم، من تابع فرمان تو هستم.
ميكائيل بلند مى شود: الهى! خدا مى فرمايد: چه مى خواهى؟ مى گويد: بنده ات، خدا مى فرمايد: اجازه نمى دهم.
اسرافيل بلند مى شود: الهى! خطاب مى رسد هر سه نگاه كنيد.
1 ـ يوسف (12) : 90؛ «بى ترديد هر كس پرهيزكارى كند و شكيبايى ورزد ، [پاداش شايسته مى يابد] ؛ زيرا خدا پاداش نيكوكاران را تباه نمى كند .»
2 ـ جاثيه (45) : 19؛ «و خدا يار و ياور پرهيزكاران است .»
خدا به آن قبر توجه مى كند: بنده من! همه رفتند، حالا نوبت خودم است، خودم با تو هستم، نترس، وحشت نكن.(1)
معصومين عليهم السلام در كنار بستر و قبر متقين
يك شب من در يك اتاقى بودم، يك كسى داشت مى مرد، هوا خيلى سرد بود، اين قدر برف آمده بود كه تا زانو را برف مى گرفت. ساعت يك نصف شب مُرد، بچه هايش گفتند: كسى را الان خبر نكنيم تا صبح ساعت هشت يا نُه كه آفتاب بيرون بيايد و مقدارى هوا گرم بشود.
1 ـ تفسير منهج الصادقين في إلزام المخالفين: 1/31 [سوره الفاتحة (1) : آيات 1 تا 7]؛ «از پيغمبر صلى الله عليه و آله روايت كرده كه عيسى عليه السلام مى گفت كه (الرحمن رحمن الدنيا و الرحيم رحيم الآخرة) و از تابعين صحابه منقولست كه او سبحانه رحمن است نسبت بجميع مردمان از موءمن و كافر و بر و فاجر به اين معنى كه خالق و رازق همه است و رحيم است به موءمنان باين وجه كه توفيق دهنده ايشان است در طاعت و عبادت و آمرزنده ذنوب ايشان و دهنده ثواب ايشان و رساننده ايشان به درجات جنان و فريادرس ايشان در ظلمت قبر و حسرت قيامت و فزع نامه خواندن و خوف ميزان و صراط و نيران چنان كه در آثار آمده كه چون بنده موءمن را به قبر در آورند و سر قبر را استوار كرده دوستان و مصاحبان همه باز گردند و او را در كنج لحد تنگ و تاريك تنها بگذارند حق سبحانه و تعالى از روى لطف و بنده نوازى خطاب كند باو كه (عبدى بقيت فريدا وحيدا) اى بنده من در اين كنج لحد تنها مانده آن دوستان و ياران كه از براى ايشان در حق من عصيان مى كردى و رضاى ايشان را به رضاى من اختيار مى كردى تو را اينجا تنها بگذاشتند (فانا رحمك اليوم رحمة تتعجب الخلائق منها) امروز تو را به رحمت شامله خود بنوازم چنان كه همه خلايق از آن تعجب نمايند پس خطاب فرمايد به فرشتگان كه اى ملائكه من اين غريبى است بيكس و بى يار و از وطن و ديار خرد جدا افتاده و از همنشينان خود دور شده و الحال در اين كنج لحد مهمان من است آنچه مقدور شما مى شود بروى كرم و احسان نمائيد و درى از جنت بر او گشائيد و قبر او را موسع و منور سازيد و انواع رياحين و موايد نزد او حاضر كنيد و بعد از آن او را به من واگذاريد كه بمقتضاى (اللَّه مونس كل وحيد) مونس و همنشين او خواهم بود تا روز قيامت.»
اذان صبح را كه گفتند، اصلاً در كوچه ها هيچ كس نمى توانست راه برود، يك حاج عبدالله داشتيم، عبايش را روى كولش انداخته بود، آمد در زد، تازه اهل خانه مى خواستند نماز بخوانند.
گفتند: خدايا! اين وقت شب كيست كه در مى زند؟ يكى از اهل خانه رفت و در را باز كرد، گفت: بفرماييد، چه عجب؟ گفت: هيچ عجبى ندارد، من قبل از نماز شب، ساعت سه نصف شب خواب بودم، ديدم آمدم از اينجا رد بشوم، پيغمبر و ائمه به ديوار تكيه داده اند، تعجب كردم.
سلام كردم و گفتم: يا رسول الله! اينجا چكار مى كنيد؟ فرمود: فلانى از دنيا رفته است، براى تشييع جنازه اش آمده ايم.
تنهايى بى تقوايان در قبر و قيامت
چه كسى تنها مى شود؟ آدم هاى بى ادب. تنها مى ميرند، آنها را در قبر رها مى كنند و هيچ كس به آنها محل نمى گذارد. دنيايى ها همه مى روند و ملكوتى ها هم كه با او قهر هستند، با او كارى ندارند. اما شما غصه تنهايى را نخوريد، چون؛
« وَ اللَّهُ وَلِىُّ الْمُتَّقِينَ »
همه كاره اهل تقوا خودم هستم.
« إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِندَ اللَّهِ أَتْقَـيكُمْ »(1)
گرامى ترين شما نزد من كسى است كه تقواى بيشترى دارد.
والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته
1 ـ حجرات (49) : 13؛ «بى ترديد گرامى ترين شما نزد خدا پرهيزكارترين شماست .»
منبع : پایگاه عرفان
