شما كه نماز مى خوانى چرا منشى دختر به این زیبایى آورده اى؟ مى گوید: آقا در من اثر نمى كند. دروغگو! در صورتى راست مى گویى كه پروردگار تو را مرد خلق نكرده باشد.
به گزارش یزدما به نقل از برنا، قرآن مجید و روایات در مسأله خودسازى به بهترین صورت مطابق با فطرت و عقل، عباد الهى را راهنمایى كرده اند.
در قرآن مجید خودساخته ها با آیاتى شناسانده شده اند كه همه مى توانند با اوصافى كه خدا براى آنها بیان كرده است، مایه هاى خودسازى را از آن اوصاف بگیرند. در روایات و اخبار هم همین طور است.
وجود مبارك امیرالمؤمنین(ع) قطعه بسیار مهمى در همین زمینه دارند. در مقدمه فرمایش، امیرالمؤمنین(ع) سه هشدار جالب مى دهند، تا انسان گرفتار بعضى از برنامه ها نشود. البته انسان هایى كه عاشق تربیت و ادب خودشان هستند.
قرآن هم مى فرماید این حرف ها براى كسى است كه: « لِمَن كَانَ لَهُ قَلْبٌ أَوْ أَلْقَى السَّمْعَ وَ هُوَ شَهِیدٌ » یا رفته و این مایه ها را كسب كرده است، یا گوشش را آماده كرده كه این مایه ها را بشنود.
اما اگر كسى علاقه نداشته باشد، عاشق نباشد، پاى وجود او براى ظهور مسائل الهى پیش نمى رود و پاى قلب او، در این راه قدمى بر نمى‌دارد.
هم و غم چهارپایان
استاد حسین انصاریان در ادامه سخنانشان درباره “وسائل هدایت” می‌گوید: در جمله اول، حضرت مى فرماید:« إن البهائم همُّها بطونُها » تمام حیوانات و چهارپایان، همت، اراده و خواسته آنها متمركز در شكمشان است. كل هدف و لذت ها را در این عالم فقط در این مى بینند كه بخورند.
شكمشان كه پر مى شود، یك سلسله توابعى دارد؛ خواب، استراحت، چاق و قوى شدن، شهوت رانى. نهایت كارشان هم این است كه یا در همین بیابان ها بمیرند، یا حلال گوشت هاى آنها به دست انسان بیافتند و در قصابخانه به آخر كار برسند.
در این جمله این هشدار را مى دهد كه عاشقان ادب و تربیت! مواظب باشید كه درونتان، یا اوضاع و احوال زمان و اطرافیان، یا شیاطین و خناسان، همت و اراده شما را به طرف شكم جهت ندهند.
تسلط حیوانات وحشى بر یكدیگر
« و إن السباع همُّها العدوان على غیرها ». تمام درندگان عالم هم همتشان این است كه با چنگ و دندان و قدرتشان به زیر دستشان مسلط شوند، و بود و نبود او را ببرند.
شیر، گرگ، پلنگ، روباه، آنهایى كه جزء خانواده درندگان هستند، تمام همت و اراده و قدرتشان در این است كه ضعیف تر از خود را بچاپند، شكمش را پاره كنند، لقمه را از حلقش بیرون بكشند و ببرند.
مواظب خودتان باشید! اگر پاى ادب و سلوك الى الله و طى مسیر معنا در كارتان نباشد، تبدیل به درنده مى‌شوید. یك نفر هستید، اما هیتلر مى شوید كه یازده سال بیشتر روى صندلى ننشسته، نزدیك به پانزده میلیون نفر را تكه تكه كرد. این همه خون از گلوى بشر روى زمین ریخت. هیچ كدام را هم نمى شناخت.
یا چنگیز خان مغول، خودش در جنگ ها شركت كرد، تیمور گوركانى، آتیلا، نرون، فرعون، نمرود، یا در زمان خودمان، طاغوت ها دارند مردم را تكه پاره مى كنند، كشته ها هم به قاتل ها هیچ ظلمى نكرده اند.
امیرالمؤمنین(ع) مى فرماید: مواظب باشید، خودتان را رها نكنید، اگر رها شوید، بخواهید یا نخواهید، درنده مى شوید. حد ضعیف تر آن، بخواهید یا نخواهید چهارپا و بهائم مى شوید. این هشدار براى این است كه مردم مواظب خودشان باشند.
هم و غم جنس زن
جمله سوم:« و إن النساء ». البته این زنانى كه امیرالمؤمنین(ع) مى فرماید، یك تعدادى از خانم ها قهرا مستثنى هستند، و جمله امیرالمؤمنین(ع) همه زنان را در برنمى گیرد.
مثلاً در ایام جنگ جمل، حضرت راجع به خانم ها منبر و كلمات قصار و نامه دارند، این نامه‌ها یا جملات قصار یا منبرشان را نباید برداشت و روى منبرها بر سر كل خانم ها داد كشید. معلوم است كه در جمل، خطاب حضرت راجع به جنس زن، متوجه عایشه است. ولى همه زنان اسلام كه عایشه نیستند.
قسم دادن خدا به زنان پاك در شب احیا
در بین زنانِ الهى، ما آسیه همسر فرعون را داریم كه در شب احیا چند میلیون شیعه قرآن روى سر مى گذارند و به پروردگار مى گویند: « اللهم بحقّ هذا القرآن و بحقّ من أرسلته به و بحقّ كل مؤمنٍ مدحته فیه ». یكى از آنهایى كه در قرآن سرگرفتن، مردم خدا را به او قسم مى دهند كه ما را بپذیر، آسیه، زن فرعون است.
زنان نمونه در قرآن
ما مریم، خدیجه، زینب كبرى(ی) را داریم، اسم فاطمه(س) را نمى برم، چون او هم وزن انبیا(ع) است. آنجا كسى صحبت نمى تواند بكند. حضرت امّ كلثوم، حضرت رباب و زنان دانشمند باكرامتى را داریم. زمان خودمان، خانم مجتهده امین را داشتیم كه بزرگان دین به او اجازه اجتهاد داده بودند.
ارزش دادن اسلام به زنان با ایمان
« و إن النساء همهنّ زینة الحیاة الدنیا و الفساد فیها ». یك مشت انسان هم در جنس زنان هستند كه تمام همت این ها دستبند و گلوبند و گوشواره و آرایش و خودنمایى و عشوه و ناز و طنازى است، و بعد هم « و الفساد فیها » بیرون آمدن از خانه، براى به لجن كشیدن یك مملكت.
امیرالمؤمنین(ع) حرفش را با زینت تنها تمام نكرد، بلكه گفت: « و الفساد فیها ». به ما مردها گفت: حیوان و درنده نشوید، اگر خودتان را رها كنید، بخواهید یا نخواهید، به طرف حیوان شدن و درنده شدن مى روید.
اما به جنس زن كه رو مى كند، مى فرماید: شما یك جنسى هستید كه:« الجنةُ تحت أقدام الأمهات » بهشت زیر پاى مادران است. در طایفه شما مریم، خدیجه، زینب و آسیه به وجود آمده اند، شما جزء آن زنانى نشوید كه خود را رها كرده و در رها شدن، كالاى شهوات مردم خبیث، پلید و آلوده شدند.
كالا بودن زن در فرهنگ غرب
اگر زنها را نداشتند، فیلم ها، مجلات، ویدئو و اجناسشان در دنیا فروش نداشت. اگر آنها را نداشتند، مردم بى بند و بار نمى شدند كه در غارت شدن منابعشان، به بى خبرى بگذرانند. ملتى كه اول شب را تا سحر در آغوش زنان نامحرم و مجالس رقص و شهوات هستند، فردا هم با بى خوابى مى خواهند سر كار بروند، همه چیزشان را هم غارت بكنند، كارى به این حرفها ندارند، منتظر است در روز پول گیر بیاورد و شب دوباره در آغوش نامحرم برود، مى گوید: به جهنم كه چه بلائى سر این مردم و زمین ها و معادن و دین و مملكت و قرآن و فرهنگشان مى آید.
مراعات زن در هنگام حضور در اجتماع
« و إن النساء همهنّ زینة الحیاة الدنیا و الفساد فیها ». خانم ها! شما لباس زیبا براى جلوه گرى در بیرون نپوشید. جورابى كه چشم جوان را جلب كند، كفشى كه صدا مى دهد، راه رفتنى كه صداى النگو و گلوبندتان را در آورد، قرآن مى گوید: نپوشید. صریح قرآن است.
نامحرمى كه مى دانید تقوا ندارد، وقتى تلفن مى كند یا در مى زند، در قوم و خویش خودتان است و او را مى شناسید، با صداى طبیعى خدا داده با او حرف نزنید، تو دارى حرف مى زنى و او دارد در خیالش زنا مى كند.
شما كه نماز مى خوانى و روزه مى‌گیرى، چرا منشى دختر به این زیبایى آورده اى؟ مى گوید: آقا در من اثر نمى كند. دروغگو! در صورتى راست مى گویى كه پروردگار تو را مرد خلق نكرده باشد.
اى اهل دین! تو چرا؟ همه، چرا همسرت را در بیمارستان هاى زنانه نمى برى؟ چرا دخترتان نرود كه درس بخواند، تا دكتر خانم ها بشود، چرا؟ یك مدیر اسلامى كه منشى زن نباید داشته باشد. او را بفرست در یك اتاق در بسته كاغذهایى كه باید تایپ كند، برود تایپ كند. نه تلفن شصت میلیون جمعیت را جواب بدهد. تمام این گناهان را در قیامت خدا در پرونده تو هم مى نویسد.
منبع : یزدما
