گاهي در مورد برخي از حوادث عاشورا و اعمال و سخنان امام(ع) صحبت هايي مي شود که حق مطلب را ادا نمي کند. يکي از آن موارد بردن کودک چند ماهه به نزديک خيمه گاه دشمن و طلب آب کردن از دشمن براي آن نوزاد است.
شايد در يک نگاه ظاهري و دنيوي همه افراد نيز در شرايط مشابه چنين عملي را انجام دهند و براي نجات فرزند خود از لشکر دشمن تقاضاي آب نمايند اما اگر در اين مسايل دقيق شويم،متوجه مي شويم که امام(ع) با اين کار خود حجت را بر جاهلان تمام کرد و به تمام افراد در طول تاريخ نشان داد که چه کساني در برابر او صف آرايي کرده بودند. اين يک حرکت سمبوليک براي آشکار شدن نوع عملکرد و تفکر افرادي بوده که دربرابر امام(ع) صف آرايي کرده بودند. امام حسين(ع) در شديدترين شرايط طوري رفتار کردند که امروز براي بشريت هيچ نقطه مبهم و تاريکي باقي نماند و ايشان مي دانستند که چه گروه جاهل و متحجر و دنياطلبي در برابرش صف کشيده اند. آنها همان قاسطين، مارقين و ناکثين بودند که در برابر پدر ايشان ايستاده بودند. اگر کمي دقت کنيد، مي بينيد که کسي که سر امام(ع) را از تن جدا مي کند از خوارجي بوده که در برابر امام علي (ع) مي جنگيد. بنابراين امام(ع) به خوبي لشکريان جاهل دشمن را مي شناخت و با اين عمل خود هويت اين جاهلان را براي تمام آيندگان روشن ساخت.
منبع : نشريه سلامت (ويژه نامه عاشورا)،شماره 250
