باز رسول خدا صلى الله عليه و آله مى فرمايد:
« ما أحل الله شيئاً أبغضَ إليهِ من الطلاق »(2)
درست است كه خدا طلاق را حلال كرده و اجازه داده است، اما با اين كه اجازه داده، هيچ چيزى را در امور حلال به اندازه طلاق نفرت ندارد.
« إن الله يبغُضُ كُلَّ مطلاقٍ ذَوَّاق »(3)
خدا دشمن آن انسانى است كه خيلى طلاق در زندگى اش هست و زن را بازيچه شهوات خودش قرار داده.
دو سال با اين است و طلاقش مى دهد. سه سال با يكى ديگر مى رود، چهار سال با يكى ديگر، اصلاً اين موجود كارش اين است. علامت او اين است كه مبغوض خداست و درهاى رحمت الهى به روى او بسته است.
امام صادق عليه السلام مى فرمايد:
« إن الله يحبُّ البيتَ الذى فيهِ العُرس و يبغُض البيتَ الذى فيهِ الطلاق »
خانه اى كه در آن عروسى است، خدا عاشق آن خانه است، خانه خوبى است.
اما خانه اى كه صحبت طلاق در آن آمد، خدا نظرش به آن خانه نظر كينه و دشمنى است، از آن مرد و زن بدش مى آيد، نفرت دارد.
« ما من شى ءٍ أبغضُ إلى الله من الطلاق »
نزد خدا هيچ چيزى مبغوض تر از طلاق نيست.
منبع : پایگاه عرفان
