خدا فرمود: محبت كل مادرهاى عالم را از انسان و جن و حيوان را جمع كنند، يك ذره محبت من را نشان نمى دهد. من محبتم به بندگانم اگر صد باشد، يكى اش را در كل عالم پخش كردم، نود و نه تاى آن را گذاشتم كه قيامت خرج آنها كنم.
كسى امشب نااميد باشد كافر است، قرآن گفته است:
« وَ لاَ تَاْيْـءَسُواْ مِن رَّوْحِ اللَّهِ »
ما با دلگرمى امشب پيش تو آمديم، خيلى هم دلمان گرم است، هيچ ناراحتى اى نداريم.
گرگ هم غذا را خورد و بهار شد، گرگ همانجا ماند و نرفت، كجا برود؟ نمك خورده اينجا بود، محبت و احسان ديده، كجا برود؟
درخت ها شكوفه كردند و بچه گرگها هم بزرگ شدند و روزها با همديگر بازى مى كردند، كم كم ديدم مادرشان ديگر غذا قبول نمى كند، پشت يك درخت مخفى شدم، ديدم از ديوار كوتاه آخر باغ بيرون مى رود و عصر برمى گردد و غذا مى آورد، يعنى من حالا نياز ندارم مال زن و بچه تو را بخورم، حرام است، من خودم مى توانم غذا تهيه كنم و ديگر مال تو را نمى خواهم.
منبع : پايگاه عرفان
