خدا در قرآن در مورد پولى كه در اختيار انسان است، دو تعبير دارد؛
يك تعبير با كلمه «خير» از اين پول ياد كرده است، در كجا؟ در صريح قرآن مجيد، در آيه شريفه صد و هشتاد سوره مباركه بقره، اسم پول را نياورده، نمى گويد اسكناس يا طلا يا نقره، تعبيرى كه از پول دارد، با كلمه خير است؛
« إِن تَرَكَ خَيْرًا الْوَصِيَّةُ »
بندگان مؤمن من! بندگان با حال من! بندگانى كه باطنتان رنگ ملكوت دارد! اگر چيزى از خير براى بعد از شما بنا بود بماند، درباه اين مقدارى كه مى خواهد بماند، وصيت كنيد.
بعد از مرگ يك سومش مال خودتان است، ورثه شما هيچ حقى به اين خير ندارند، اين خير بايد به مصرف شما برسد، هر وصيتى مى خواهيد بكنيد، برايتان نماز بخوانند، روزه بگيرند، به يتيم، به حسينيه، به مسجد، به تبليغات حلال و حرام، كتاب بخرند و در اختيار عالمان بگذارند، در يك روستايى مدرسه بسازند، اختيار آن پول دست خودتان است.
يك سومش مال شما است، و بر ورثه شما دخالت در آن يك سوم، حرام قطعى است. دو سوم اين خير هم به ورثه شما برسد، كه دختر از اين خيرى كه مى ماند يك سهم مى برد، پسر دو سهم.
نگوييد چرا خدا به پسر امتياز داده است؟ چون دختر مهريه دارد، مهريه اش به جاى آن يك برابر، واجب النفقه شوهرش هم هست، اضافه تر از آن دو برابر مى شود، تمام.
منبع : پايگاه عرفان
