استاد حسين انصاريان، قم، مركز علمى تحقيقاتى دارالعرفان، چاپ اول، 1388، 25 صفحه، پالتويى.
نگاهى است اجمالى به شخصيت وفضايل امام سجاد (ع) و بررسى مفاد برخى از ادعيه مأثوره از آن حضرت در صحيفه سجاديه. در اين كتاب نخست به توصيف كتاب صحيفه سجاديه پرداخته شده و نقش و تأثير مناجات امام زين العابدين (ع) در جامعه اسلامى تبيين مى گردد. سپس نگاهى كوتاه به زندگانى امام سجاد (ع) با توجه به عصر خفقانى كه بنى اميه در زمان آن حضرت بوجود آورده اند و آزار واذيت هاى فراوانى كه امام سجاد (ع) از دست حاكمان ظالم بنى اميه متحمل شده بود منعكس گرديده است. نويسنده به زمينه سازى و گسترش فرهنگ عاشورا توسط امام سجاد (ع) اشاره نموده وآن حضرت را بنيان گذار فرهنگ گريه، سوگوارى و دعا معرفى نموده است. وى شخصيت امام سجاد (ع) را از منظر اخلاقى و معنوى توصيف نموده و نوع نگاه امام زين العابدين (ع) به حيات ومرگ را بيان كرده و برخى از دعاهاى صحيفه سجاديه را در باره مرگ و حيات تفسير مى نمايد. نويسنده بر اين باور است بر طبق برخى از روايات و برخى از دعاهاى مندرج در صحيفه سجاديه طول عمرى كه درحال اطاعت و بندگى خداوند صرف شود كاملا مطلوب است و اين مسأله جزء خواسته هاى ائمه (ع) نيز بوده است.
براى تبيين مسأله فوق الذكر حكاياتى پند آميز از زندگى برخى از علماى شيعه در باره صحيفه سجاديه نقل نموده است.
منبع : پايگاه عرفان
