منابع مقاله:
کتاب : ايمان و آثار آن
نوشته : حضرت آیت الله حسین انصاریان
دعاى ابراهيم عليه السلام، عجب دعاى مُستجابى بود. از ذرى ابراهيم، حسين عليه السلام دو ركعت نماز در كربلا خواند كه نه قبل از اين دو ركعت نماز، و نه بعد از اين دو ركعت نماز، نه در گذشت عالم، و نه در آيند آن، نمون اين نماز ديگر خوانده نشده و ديگر هم خوانده نخواهد شد. روز عاشورا، اول ظهر وقت نماز بود. ابوثمامه صائدى «1» پيش ابى عبدالله عليه السلام آمد. از هفتاد و دو نفر، تنها تعدادى مانده بودند، و بقيه هم با بدن هاى قطعه قطعه جلوى چشم آن ها نفر قرار داشتند. ابوثمامه آمد و گفت: حسين جان! ظهر شده و وقت نماز است. حضرت فرمود: من آماده ام. آن ها نمى توانستند در يك صف بايستند؛ چون آن ها همين كه كه آماد برگزارى نماز شدند، چهار هزار تيرانداز هم آماده تير انداختن به سوى آن ها شدند. آن ها پشتِ گردن هم صف بستند؛ امام جماعت ابى عبدالله عليه السلام بود، و هم اقتداكننده هم عبارت بودند از: قمر بنى هاشم، حبيب بن مظاهر و مسلم بن عوسجه ...
كسى از اولياى خدا برايم نقل كرد و گفت: قبل از اين كه نماز شروع بشود، ابى عبدالله عليه السلام حجاج بن مسروق «2» را كه از مكه تا كربلا داشت براى نماز حضرت اذان مى گفت، صدا كرد و به اصطلاح با يك دنيا محبت به او فرمود: اذان تمام نمازهاى من را نمازهاى صبح، ظهر، عصر، مغرب و عشايم را تو گفتى، امروز مى خواهم اذان نماز من را اكبرم بگويد. حجاج گفت: يا بن رسول الله بگوييد كه اذان بگويد.
در نمازم خَم ابروى تو با ياد آمد حالتى رفت كه محراب به فرياد آمد «3»
حافظ
تيراندازى شروع شد. امام دستور داد دو نفر از اين يارانش به نام هاى زهير بن قين بجلى «4»، و سعيد بن عبدالله حنفى «5» جلوى او بيايستند تا خود حضرت با نيمى از ديگر يارانش كه هنوز زنده بودند، نماز جماعت گزارد. «6» آن دو نفر به امام گفتند: حسين جان! شما با خيال راحت با يارانت نماز بگزار، و ما دو نفر جلوى شما مى ايستيم تا هر تيرى آمد، به ما بخورد و به شما آسيبى نرسد. اين نماز كه نماز خوف و نماز جنگ بود، دو ركعت داشت. در ركعت اول، جلوى حضرت، سعيد بن عبدالله حنفى ايستاد و تيرباران شد و بر زمين افتاد. در ركعت دوم، زهير جايگزين سعيد شد. او خيلى به زحمت توانست خود را تا پايان نماز سرپا نگه دارد؛ چون بدنش از همه طرف تير باران شده بود. امام كه داشت تشهد مى خواند، ديگر زهير داشت جان مى داد. امام هر چه سريع تر تشهد را تمام كرد. سعيد در همان پايان ركعت اول از دنيا رفته بود، پس حضرت سر زهير را به دامن گرفت. زهير چشمش را باز كرد، و اين جمله را از حضرت پرسيد: أرضيت عنى يا اباعبدالله؟ حسين جان! از من راضى شدى.
پی نوشت ها:
______________________________
(1) 13. ابوثمامه صائدى: عمرو بن عبدالله بن كعبه صائدى، معروف به «ابو ثمامه صائدى»، از تابعين بود، مردى دلاور و از شخصيت هاى معروف شيعه. ابوثمامه در بسيارى از جنگ ها همراه اميرالمؤمنين على عليه السلام شركت كرد و پس از شهادت امام، در زمره اصحاب امام حسن مجتبى عليه السلام در آمد. در ظهر عاشورا ابوثمامه پس از آن كه با امام حسين عليه السلام نماز ظهر را به جا آورد، به امام عرض كرد: يا ابا عبدالله، مى خواهم به دوستانم ملحق شوم. از اين كه زنده بمانم و تو را كشته ببينم، ناخشنود خواهم شد. اجازه بده به ميدان بروم. امام عليه السلام به او اجازه مبارزه داد و فرمود: ما نيز بعد از مدتى كوتاه، به تو ملحق خواهيم شد. ابوثمامه سرگرم مبارزه شد و آن قدر جنگيد تا جراحات زيادى بر تنش وارد شد. در همين هنگام پسرعمويش، قيس بن عبدالله صائدى كه در سپاه عمر سعد بود و با ابوثمامه دشمنى ديرينه اى داشت، او را به شهادت رساند.
منبع: دانشنام رشد با تلخيص
(2) 14. حجاج بن مسروق الجعفى: استشهد مع الحسين عليه السلام بكربلاء سنه 61. فى ابصار العين: الحجاج بن مسروق بن جعف بن سعد العشيره المذحجى الجعفى كان من الشيعه، صحب أمير المؤمنين عليه السلام فى الكوفه، و لما خرج الحسين إلى مكه خرج من الكوفه إلى مكه لملاقاته فصحبه، و كان مؤذنا له فى أوقات الصلاه. و كان هو و يزيد بن المغفل الجعفى رسولى الحسين إلى عبيد الله بن الحر الجعفى لما رأى الحسين فسطاطه فى قصر بنى مقاتل و هو سائر إلى العراق كما فى خزانه الأدب الكبرى.
منبع: أعيان الشيعه، ج 4، ص 568 با تلخيص
(3) 15. ديوان حافظ، غزل شمار 173: با مطلع: در نمازم خم ابروى تو با ياد آمد
(4) 16. زهير بن القين بن قيس الأنمارى البجلى: استشهد مع الحسين عليه السلام سنه 61. كان زهير أولا عثمانيا و كان قد حج فى السنه التى خرج فيها الحسين إلى العراق فلما رجع من الحج جمعه الطريق مع الحسين فأرسل اليه الحسين عليه السلام و كلمه فانتقل علويا و فاز بالشهاده. و فى ابصار العين كان زهير رجلا شريفا فى قومه نازلا فيهم بالكوفه شجاعا له فى المغازى مواقف مشهوره و مواطن مشهوده. و لما حضر وقت صلاه الظهر قال الحسين عليه السلام لزهير بن القين و سعيد بن عبد الله الحنفى تقدما امامى حتى اصلى فتقدما أمامه فى نحو نصف من أصحابه حتى صلى بهم صلاه الخوف.
منبع: أعيان الشيعه، ج 7، ص 71- 72 يا تلخيص
(5) 17. سعيد بن عبد الله الحنفى: استشهد مع الحسين عليه السلام بكربلاء سنه 61 من الهجره له بكربلا مقامات مشهوده تدل على رسوخ ايمانه و شجاعته و شده ولائه لأهل بيته عليهم السلام" منها" ما فى المناقب و غيره انه لما كانت ليله عاشوراء و جمع الحسين عليه السلام أصحابه و خطبهم و قال لهم انى قد أذنت لكم فانطلقوا جميعا فى حل ليس عليكم منى ذمام و هذا الليل قد غشيكم فاتخذوه جملا و ليأخذ كل رجل منكم بيد رجل من أهل بيتى و تفرقوا فى سوادكم و مدائنكم فان القوم انما يطلبوننى و لو قد أصابونى لهوا عن طلب غيرى فأبوا ذلك كلهم و قاموا فتكلموا بكلام ملؤه الايمان الصادق و الولاء الكامل و الشجاعه الفائقه فكان ممن قام سعيد بن عبد الله الحنفى و تكلم بكلام مذكور فى الزياره المنسوبه إلى الناحيه المقدسه فقال لا و الله لا نخليك حتى يعلم الله انا قد حفظنا غيبه رسول الله صلّى الله عليه و آله و سلّم فيك و الله لو اعلم انى اقتل ثم أحيا ثم أحرق ثم أذرى و يفعل بى ذلك سبعين مره ما فارقتك حتى القى حمامى دونك و كيف افعل ذلك و انما هى موته و قتله واحده ثم بعدها الكرامه التى لا انقضاء لها ابدا.
منبع: أعيان الشيعه، ج 7، ص 241 با تلخيص
(6) 18. مثيرالأحزان، ص. 65. متن روايت چنين است: و حضرت صلاه الظهر فأمر عليه السلام لزهير بن القين و سعيد بن عبد الله الحنفى أن يتقدما أمامه بنصف من تخلف معه و صلى بهم صلاه الخوف بعد أن طلب منهم الفتور عن القتال لأداء الفرض ...
منبع : پايگاه عرفان
