زنده نگهداشتن ياد و حقيقت شهادت

اگر زينب کبري( سلام الله عليها) و امام سجّاد(صلواة الله عليه) در طول آن روزهاي اسارت- چه در همان عصر عاشورا در کربلا و چه در روزهاي بعد در راه شام و کوفه خود شهر شام و بعد از آن در زيارت کربلا و بعد عزيمت به مدينه و سپس در طول سالهاي متمادي که اين بزرگواران زنده ماندند- مجاهدات و تبيين و افشاگري نکرده بودند و حقيقت فلسفه ي عاشورا و هدف حسين بن علي و ظلم دشمن را بيان نمي کردند، واقعه ي عاشورا تا امروز، جوشان و زنده و مشتعل باقي نمي ماند.
چرا امام صادق (عليه الصّلاة و السّلام) - طبق روايت - فرمودند که هر کس يک بيت شعر درباره ي حادثه ي عاشورا بگويد و کساني را به آن بيت شعر بگرياند، خداوند بهشت را بر او واجب خواهد کرد؟(1) چون تمام دستگاههاي تبليغاتي، براي منزوي کردن و در ظلمت نگهداشتن مسأله ي عاشورا و کلاً مسأله ي اهل بيت، تجهيز شده بودند تا نگذارند مردم بفهمند چه شد و قضيه چه بود. تبليغ، اين گونه است. آن روزها هم مثل امروز، قدرتهاي ظالم و ستمگر، حداکثر استفاده را از تبليغات دروغ و مغرضانه و شيطنت آميز مي کردند. در چنين فضايي، مگر ممکن بود قضيه عاشورا - که با اين عظمت در بياباني در گوشه يي از دنياي اسلام اتفاق افتاده - با اين تپش و نشاط باقي بماند؟ يقيناً بدون آن تلاشها، از بين مي رفت.
آنچه اين ياد را زنده کرد، تلاش بازماندگان حسين بن علي عليه السلام بود. به همان اندازه که مجاهدت حسين بن علي عليه السلام و يارانش به عنوان صاحبان پرچم، با موانع برخورد داشت و سخت بود، به همان اندازه نيز مجاهدت زينب (عليها السّلام) و مجاهدت امام سجّاد عليه السلام و بقيه ي بزرگواران، دشوار بود. البته صحنه آنها، صحنه ي نظامي نبود؛ بلکه تبليغي و فرهنگي بود. ما به اين نکته ها بايد توجه کنيم.

درس اربعين 

درسي که اربعين به ما مي دهد، اين است که بايد ياد حقيقت و خاطره ي شهادت را در مقابل طوفان تبليغات دشمن زنده نگهداشت. شما ببينيد از اوّل انقلاب تا امروز، تبليغات عليه انقلاب و امام و اسلام و اين ملت، چه قدر پرحجم بوده است. چه تبليغات و طوفاني که عليه جنگ به راه نيفتاد و جنگي که دفاع و حراست از اسلام و ميهن و حيثيت و شرف مردم بود. ببينيد دشمنان عليه شهداي عزيزي که جانشان - يعني بزرگترين سرمايه شان- را برداشتند و رفتند در راه خدا نثار نمودند، چه کردند و مستقيم و غير مستقيم، با راديو و روزنامه ها و مجله ها و کتابهايي که منتشر مي کردند، در ذهن آدمهاي ساده لوح درهمه جاي دنيا، چه تلقيني توانستند بکنند.
حتّي افراد معدودي از آدمهاي ساده دل و جاهل و نيز انسانهاي موجّه و غيرموجّهي در کشور خودمان هم، در آن فضاي ملتهب، جنگ گاهي حرفهايي مي زدند که ناشي از ندانستن و عدم احاطه به حقايق بود. همين چيزها بود که امام عزيز را بر مي آشفت و وادار مي کرد که با آن فرياد ملکوتي، حقايق را با صراحت بيان کند. اگر در مقابل اين تبليغات، تبليغات حق نبود و نباشد و اگر آگاهي ملت ايران و گويندگان و نويسندگان و هنرمندان، در خدمت حقيقتي که در اين کشور وجود دارد، قرار نگيرد، دشمن در ميدان تبليغات غالب خواهد شد. ميدان تبليغات، ميدان بسيار عظيم و خطرناکي است. البته، اکثريت قاطع ملت و آحاد مردم ما، به برکت آگاهي ناشي از انقلاب، در مقابل تبليغات دشمن بيمه هستند و مصونيت پيدا کرده اند. از بس دشمن دروغ گفت و چيزهايي را که در مقابل چشم مردم بود، بعکس و واژگون نشان داد و منعکس کرد، اطمينان مردم ما نسبت به گفته ها و بافته ها و ياوه گوييهاي تبليغات جهاني، بکلّي سلب شده است.
دستگاه ظالم جبار يزيدي با تبليغات خود، حسين بن علي عليه السلام را محکوم مي ساخت و وانمود مي کرد که حسين بن علي عليه السلام کسي بود که بر ضد دستگاه عدل و حکومت اسلامي و براي دنيا قيام کرده است!! بعضي هم، اين تبليغات دروغ را باور مي کردند. بعد هم که حسين بن علي عليه السلام با آن وضع عجيب و با آن شکل فجيع، به وسيله ي دژخيمان در صحراي کربلا به شهادت رسيد، آن را يک غلبه و فتح وانمود مي کردند!اما تبليغات صحيح دستگاه امامت، تمام اين بافته ها را عوض کرد. حق، اين گونه است (2)

پي نوشت ها : 

1- بحار الانوار، ج44، ص282.
2-حديث ولايت جلد 2صفحات143-141.