پورياى ولى مردى بود قوى، قدرتمند و معروف. با تمام پهلوانان معروف زمان كشتى گرفت و پشت همه را به خاك رسانيد.
زمانى كه به اصفهان رسيد با پهلوانان اصفهان هم كشتى گرفت و همه را به خاك انداخت، از پهلوانان شهر درخواست كرد بازوبند پهلوانى مرا مهر كنيد، همه مهر كردند جز رييس پهلوانان شهر كه با پوريا هنوز كشتى نگرفته بود، گفت: من با پوريا كشتى مى گيرم اگر پشتم را به خاك رسانيد بازوبندش را مهر مى كنم. قرار كشتى را روز جمعه در ميدان عالى قاپو گذاشتند تا مردم جاى تماشاى آن كشتى كم نظير را داشته باشند.
پوريا شب جمعه پيرزنى را ديد حلوا خير مى كند و با لحنى ملتمسانه مى گويد: از اين حلوا بخوريد و دعا كنيد خداوند حاجت مرا بدهد.
پوريا پرسيد: مادرم حاجت تو چيست؟ گفت: پسرم در رأس پهلوانان اين شهر است، بناست فردا با پورياى ولى كشتى بگيرد، او نان آور من و زن و فرزند خود است، اقوامى داريم كه به آنها هم كمك مى كند، مى ترسم با شكست او حقوقش قطع شود و معيشت ما دچار سختى و مضيقه گردد!
پورياى ولى همان وقت نيت كرد به جاى آنكه پشت پهلوان معروف اصفهان را به خاك برساند، پشت نفس را به خاك اندازد، بر اين نيت بود تا با آن كشتى گير روبرو شد، وقتى به هم پيچيدند، ديد با يك ضربه مى تواند او را به خاك اندازد ولى به صورتى كشتى گرفت كه پشتش به خاك رسيد تا نان جمعى قطع نشود، و علاوه دل آن پيرزن شاد گردد، و خود هم نصيبى از رحمت خدا شامل حالش شود.
نامش در تاريخ پهلوانى به عنوان انسانى والا، جوانمرد، بافتوت، و باگذشت ثبت شد، و امروز قبرش در گيلان زيارتگاه اهل دل است .
آنان كه با خواسته ى نفس و هوا و هوس مبارزه كردند، و به اين خاطر به مقامات عالى انسانى و مراتب ملكوتى رسيدند، و نامشان در قرآن و روايات و تاريخ آمده، به اندازه اى هستند كه اگر بخواهيم حالات آنان را در يك جا به رشته ى تحرير آوريم به طور يقين از چند جلد كتاب بيشتر خواهد شد. در باب مبارزه با هواى نفس، و شهوات حرام روايات بسيار جالبى از رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم و امامان معصوم عليهم السلام رسيده كه لازم است به قسمتى از آنها اشاره شود.
امام باقر عليه السلام فرمود: خداوند فرموده:
وَعِزَّتِى وَجَلَالِى وَعَظَمَتى وَبَهائِى وَعُلُوِّ ارْتِفاعِى، لَايُؤْثِرُ عَبْدٌ مُؤْمِنٌ هَواىَ عَلى هَواهُ فِى شَىْ ءٍ مِنْ امْرِ الدُّنْيا الَّا جَعَلْتُ غِناهُ فِى نَفْسِهِ، وَهِمَّتَهُ فِى آخِرَتِهِ وَضَمَّنْتُ السَّماواتِ وَالارْضَ رِزْقَهُ، وَكُنْتُ لَهُ مِنْ وَراءِ تِجارَةِ كُلِّ تاجِرٍ .
سوگند به عزت و جلال، و بزرگى و حسن، و بلندى مقامم كه هيچ بنده اى خواسته ى مرا بر خواسته ى خودش در چيزى از امر دنيا انتخاب نكند، مگر اين كه بى نيازيش را در نفس خودش قرار دهم، و همت و قصدش را به جانب آخرت كنم، و آسمانها و زمين را كفيل روزى و رزقش گردانم، و خود به نفع او از پس تجارت هر تاجرى باشم.
از امام صادق عليه السلام روايت شده:
اذا كَانَ يَوْمَ القِيامَةِ تَقومُ عُنُقٌ مِنَ النَّاسِ فَيَأْتُونَ بَابَ الْجَنَّةِ فَيَضْرِبُونَهُ، فَيُقالُ لَهُم: مَنْ انْتُم؟ فَيَقُولُونَ: نَحْنُ اهْلُ الصَّبْرِ، فَيُقالُ لَهُمْ: عَلى مَا صَبَرْتُم؟ فَيَقُولُونَ:
كُنّا نَصْبِرُ عَلَى طاعَةِ اللَّهِ، وَنَصْبِرُ عَنْ مَعاصِى اللَّهِ فَيَقُولُ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ: صَدَقُوا، ادْخِلُوهُمُ الجَنَّةَ وَهُوَ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَجَلَّ: «إِنَّما يُوَفَّى الصَّابِرُونَ أَجْرَهُمْ بِغَيْرِ حِسابٍ».
زمانى كه قيامت شود، جمعى از مردم برمى خيزند، و به جانب درب بهشت مى روند، در را مى زنند، گفته مى شود: كيستيد؟ مى گويند: اهل صبر، گفته مى شود: بر چه صبر كرديد؟ مى گويند: بر طاعت خدا و بر گناهان و معاصى.
خداوند مى فرمايد: راست گفتند، آنان را وارد بهشت كنيد، و اين است گفتار خدا در قرآن كه فرموده: همانا صابران پاداش خود را بدون حساب دريافت مى كنند.
اميرالمؤمنين عليه السلام فرمودند:
طُوبى لِمَنْ لَزِمَ بَيْتَهُ، وَاكَلَ قوتَهُ، وَاشْتَغَلَ بِطاعَةِ رَبِّهِ، وَبَكى عَلى خَطِيئَتِهِ، فَكَانَ مِنْ نَفْسِهِ فى شُغُلٍ وَالنّاسُ مِنْهُ فِى رَاحَةٍ.
خوشا به حال كسى كه ملازم خانه ى خود است، و رزق و روزى خود را مى خورد، و اشتغال به طاعت پروردگار دارد، و بر گناهش گريه مى كند، مشغول خود است و مردم از او در راحت و آسايشند!
يعقوب بن شعيب مى گويد: از حضرت صادق عليه السلام شنيدم مى فرمودند:
مَا نَقَلَ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ عَبْداً مِنْ ذُلِّ الْمَعاصِى الى عِزِّ التَّقْوى الّا اغْناهُ مِنْ غَيْرِ مالٍ، وَاعَزَّهُ مِنْ غَيْرِ عَشِيرَةٍ وَآنَسَهُ مِنْ غَيْرِ بَشَرٍ.
خداوند عز و جل بنده اى را از ذلت گناهان به عزت تقوا منتقل نكرد مگر اينكه او را بدون ثروت بى نياز نمود، و بدون قوم و قبيله عزت داد، و بدون بشر انس داد.
پيامبر بزرگوار اسلام فرمودند:
مَنْ ذَرَفَتْ عَيْناهُ مِنْ خَشْيَةِ اللَّهِ كَانَ لَهُ بِكُلِّ قَطْرَةٍ قَطَرَتْ مِنْ دُموعِهِ قَصْرٌ فِى الجَنَّةِ مُكَلَّلٌ بِالدُّرِّ وَالْجَوْهَرِ، فيهِ مَا لَاعَيْنٌ رَأَتْ، وَلَا اذُنٌ سَمِعَتْ، وَلَا خَطَرَ عَلَى قَلْبِ بَشَرٍ.
كسى كه دو چشمش از خوف و خشيت خدا اشك بريزد، براى او به هر قطره اى از قطرات اشكش قصرى در بهشت است پيچيده به در و جواهر، در آن قصر چيزى است كه چشم نديده، و گوش نشنيده، و بر قلب بشرى خطور ننموده.
امام صادق عليه السلام فرمودند:
كُلُّ عَيْنٍ باكِيَةٌ يَوْمَ القِيامَةِ الَّا ثَلاثَةً: عَيْنٌ غُضَّتْ عَنْ مَحَارِمِ اللَّهِ، وَعَيْنٌ سَهِرَتْ فِى طَاعَةِ اللَّهِ، وَعَيْنٌ بَكَتْ فِى جَوْفِ اللَّيْلِ مِنْ خَشْيَةِ اللَّهِ .
هر ديده اى در قيامت گريان است مگر سه ديده: ديده اى كه از حرامهاى الهى فروهشته شده، و ديده اى كه در طاعت خدا بيدارى داشته، و ديده اى كه در دل شب از خوف خدا گريسته.
رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم فرمودند:
انَّ الصَّدَقَةَ تَزِيدُ صَاحِبَها كَثْرَةً، فَتَصَدَّقُوا يَرْحَمْكُمُ اللَّهُ، وَانَّ التَّواضُعَ يَزِيدُ صاحِبَهُ رِفْعَةً فَتَواضَعُوا يَرْفَعْكُمُ اللَّهُ، وَانَّ العَفْوَ يَزِيدُ صَاحِبَهُ عِزّاً فَاعْفُوا يُعِزَّكُمُ اللَّهُ .
همانا صدقه ثروت صاحبش را افزايش مى دهد، پس در راه خدا صدقه بدهيد خدا شما را مشمول رحمت مى نمايد و فروتنى به سربلندى صاحبش مى افزايد، پس فروتنى كنيد خداوند شما را سربلند مى كند، گذشت به عزت صاحبش مى افزايد، پس گذشت كنيد خدا شما را عزت دهد.
اميرالمؤمنين عليه السلام در كلامى فرمودند:
الا انَّهُ مَنْ يُنْصِفِ النّاسَ مِنْ نَفْسِهِ لَمْ يَزِدْهُ اللَّهُ الّا عِزًّا .
بدانيد كسى كه تمام مردم را از جانب خود انصاف دهد، خداوند جز عزت و سربلندى به او اضافه نكند.
رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم فرمودند:
طُوبى لِمَنْ طابَ خُلُقُهُ، وَطَهُرَتْ سَجِيَّتُهُ، وَصَلُحَتْ سَريرَتُهُ، وَحَسُنَتْ عَلانِيَتُهُ، وَانْفَقَ الْفَضْلَ مِنْ مالِهِ، وَامْسَكَ الْفَضْلَ مِنْ قَوْلِهِ، وَانْصَفَ النَّاسَ مِنْ نَفْسِهِ .
خوشا به حال كسى كه اخلاقش خوب، و طبعش پاك، و نهانش خوب، و آشكارش نيكو است، اضافه ى مالش را انفاق مى كند و از زيادى كلامش خوددارى نمايد، و از جانب خود به مردم انصاف دهد.
مسايلى كه در روايات صفحات گذشته ملاحظه كرديد، و آن عبارت بود از انتخاب آخرت بر دنيا، صبر در برابر عبادت، استقامت در مقابل گناه، قناعت به رزق حلال، اشتغال به طاعت رب، گريه بر گناهان، سر در كار خويش داشتن براى دور ماندن از آزار مردم، رعايت تقوا، گريه از خوف حق در دل شب، فرو هشتن چشم از نظر به نامحرم، بيدارى شب براى عبادت، صدقه در راه خدا، فروتنى و تواضع، عفو و گذشت، انصاف دادن به تمام مردم از جانب خود، اخلاق خوب، طبع پاك، پنهان شايسته، آشكار پسنديده، انفاق اضافه و زيادى مال، خوددارى از زياده گويى؛ بدون ترديد تحقق عملى اش و عينيت دادنش در عرصه ى حيات، بدون مبارزه با تمايلات و خواسته هاى بى محاسبه ى نفس امكان پذير نيست. كسى كه با جاذبه هاى شيطانى امور دنيايى و مادى، و با هواى نفس و شهوات بى در و پيكر، براى تحقق واقعيات اخلاقى و عملى مبارزه مى كند، دست به جهاد اكبر زده و بدون شك از سود سرشارى كه خداوند و انبيا و امامان وعده داده اند بهره مند خواهد شد.
منبع : پایگاه عرفان
