از حضرت حق در روايات قدسى آمده است:
«انما الحسب عندى هو التقوى:»
جز اين نيست كه شرافت و اصالت نزد من فقط تقوا و پرهيزكارى است.
«خير الحكمة خشية الله تعالى، و خير الغنى و القناعة، و خير الزاد التقوى:»
بهترين دانش استوار بيم از عظمت خداى بزرگ است، و بهترين ثروت قناعت به داده خداست، و بهترين توشه براى دنيا و آخرت تقوا است.
از پيامبر بزرگوار اسلام در رابطه با تقوا روايات مهمى نقل شده است از جمله:
«من التقى الله عاش قويا، و سار فى بلاد عدوه آمنا:»
كسى كه تقوا پيشه سازد نيرومند زندگى مى كند، و در حال امنيت در سرزمين هاى دشمنش حركت مى كند.
«ايها الناس ان العربية ليست باب والد، و انما هو لسان ناطق فمن تكلم به فهو عربى الا انكم و لد آدم و آدم من تراب و اكرمكم عند الله اتقاكم:»
اى مردم عربيت پدر فرزند آور نيست، و جز اين نيست كه زبانى گوياست هر كس با اين زبان سخن بگويد عرب است، آگاه باشيد همه شما فرزند آدم هستيد و آدم از خاك است، و بزرگوارترين شما نزد خدا پرهيزكارترين شماست.
عباس عموى پيامبر در گفتگوئى از پيامبر اسلام پرسيد: «فما الكمال؟ قال: تقوى الله عزوجل و حسن الخلق:»
اى رسول خدا كمال چيست؟ حضرت فرمود: پرواى از خداى عزوجل و اخلاق نيكو.
«من احب ان يكون اكرم الناس فليتق الله، و من احب ان يكون اتقى الناس فليتوكل على الله:»
كسى كه دوست دارد بزرگوارترين مردم باشد، بايد تقواى الهى پيشه كند، و كسى كه دوست دارد پرهيزكارترين مردم باشد بايد در همه امورش به خدا اعتماد و توكل كند.
«المتقون سادة، والفقهاء قادة، والجلوس اليهم عبادة:»
پرهيزكاران سروران مردم اند، و فقيهام فرمانروايان جامعه اند، نشستن نزد اينان عبادت است.
اميرالمؤمنين (ع) درباره ى تقوا روايات بسيار مهمى دارند از جمله:
«ان لاهل التقوى علامات يعرفون بها: صدق الحديث، واداء الامانة، و وفاء بالعهد، و قلة العجز و البخل، وصلة الارحام، ورحمة الضعفاء وقلة المؤاتاة للنساء، و بذل المعروف، وحسن الخلق، و سعة الحلم، واتباع العلم فيما يقرب الى الله، طوبى لهم و حسن مآب.»
بى ترديد براى اهل تقوا نشانه هائى است كه با آنها شناخته مى شوند:
راستى گفتار، اداء امانت، وفاى به پيمان، كمى ناتوانى و بخل، صله ارحام، مهربانى با ناتوانان، موافقت اندك با زنان، بذل نيكى، اخلاق خوب، بردبارى گسترده، پيروى از دانش در آنچه كه آدمى را به خدا نزديك مى كند، خوشا به حال اينان، و قيامت خوبى براى آنان است.
«اتقوا الله الذى ان قلتم سمع، وان اضمرتم علم:»
از خدا پروا كنيد خدائى كه چون سخن گوئيد مى شنود، و چون پنهان نمائيد مى داند.
«التقى رئيس الاخلاق:»
تقوا سالار و رئيس اخلاق است.
«فان تقوى الله دواء داء قلوبكم، و بصر عمى افئدتكم، و شفاء مرض اجسادكم، و صلاح فساد صدوركم، و طهور دنس انفسكم، و جلاء غشاء ابصاركم، و امن فزع جأشكم، و ضياء سواد ظلمتكم:»
بى ترديد تقواى الهى داروى بيمارى دل ها، و بينا كننده كور دلى و درمان كننده مرض بدن ها، و اصلاح كننده فساد سينه ها، و پاك كننده آلودگى جانها، و روشنى بخش پرده ديدگان، و امن كننده ترس و اندوه اضطراب آور، و سپيد كننده سياهى تاريكى وجود شماست.
«لا كرم اعز من التقوى و سئل (ع) اى عمل افضل؟ قال: التقوى:»
هيچ كرم و بزرگوارى گرانمايه تر از تقوا نيست، و از آن حضرت از بهترين عمل پرسيدند، پاسخ داد: تقوا.
«لا يقل مع التقوى عمل، و كيف يقل ما يتقبل؟» عملى كه همراه تقواست اندك نيست، و چگونه چيزى كه در پيشگاه حق مورد پذيرش است اندك است.
حضرت صادق (ع) فرمود:
«ما نقل الله عزوجل عبداً من ذل المعاصى الى عز التقوى الا اغناه من غير مال، و اعزه من غير عشيرة، وآنسه من غير بشر:»
خداى عزوجل بنده اى را از خوارى گناهان به عزت تقوا انتقال نداد مگر آن كه او را از طريق غير ثروت غنى كرد، و بدون عشيره بزرگوارى و عزت داد، و بدون بشر با او انس برقرار كرد.
از حضرت صادق (ع) از تفسير تقوا پرسيدند، فرمود:
«ان لا يفقدك الله حيث امرك، و لا يراك حيث نهاك:»
وجودت را در محل طاعت و عبادت مفقود نبيند، و تو را در محل گناه مشاهده ننمايد.
از امام ششم (ع) روايت شده است:
«القيامة عرس المتقين:»
قيامت بزم شادى پرهيزكاران است.
ابوبصير مى گويد از حضرت صادق از معناى آيه:
اتَّقُوا اللَّهَ حَقَّ تُقاتِهِ
پرسيدم، حضرت در پاسخ فرمود:
«يطاع فلا يعصى، و يذكر فلا ينسى، و يشكر فلا يكفر:»
از اوامرش اطاعت شود، و از منهياتش سرپيچى نشود، يادش كنند و فراموشش ننمايند، و به شكر و سپاسش برخيزند، و از كفران نعمتش بپرهيزند.
منبع : پایگاه عرفان