پس انسان از آزمايش بى نصيب نيست ولى در مقابل آزمايش دو روش دارد:
يكى اينكه: وقتى در مقابل حادثه قرار مى گيرد از قواى الهى درونى اش استفاده مى كند و شاكر است. يا اينكه: در برابر حادثه كه قرار مى گيرد طاقت ندارد و جهت حادثه به ضرر او تغيير كرده، كفور مى شود:
«إِنَّا هَدَيْنَهُ السَّبِيلَ إِمَّا شَاكِرًا وَ إِمَّا كَفُورًا» خدا در قرآن مجيد همين بندگان شاكر را يعنى كسانى كه از حوادث خوب بهره مى گيرند، در جامعه اسلامى تعدادشان را كم مى كند، يعنى نظر حق اين است كه اكثر مردم در برخورد با ابتلائات طاقت نمى آورند.
بايد طاقتشان را در مقابل حادثه به ميدان بياورند و قدرتشان را به كار بگيرند وگرنه در برخورد با حادثه كفور مى شوند، يعنى بعضى ها در مقابل حوادث يك قدم هم از كفر آن طرف تر مى روند.
«إِمّا شاكِراً وَ إِمّا كَفُوراً»
كسانى كه شاكر مى شوند علتش آن ديد الهى است كه نسبت به حوادث دارد.
البته خداوند متعال در روايتى به پيغمبر مى فرمايد:
عباد مؤمن من طاقت بيش از اين ندارند اگربيش از اين طاقت داشتند من آزمايش هاى آنها را به جايى مى رساندم كه بداند يك پيراهن هم گيرشان نمى آيد چون من عاشق بندگانم هستم و مى خواهم آن آبروى كامل و تام و مقام قرب را به آنها بدهم و راهى ندارد غير اين كه از اين مراحل آزمايشى رد بشوند.
آنان يك ديد الهى به مسأله حوادث داشتند و حادثه هم برايشان فرقى نمى كرد.
پدرى مى خواست در هنگام پيرى اولاددار شود، حالا خداوند فرزندى به او عنايت كرده كه هر وقت اين فرزندش را مى بيند، جامع همه كمالات است، و اهل معرفت است، چه قدر اين فرزند برايش قيمت دارد؟
براى خدا فرقى نمى كند كه حادثه يا آزمايش از ناحيه اعطاى فرزند باشد يا پروردگار تا هشتاد سال به او اولاد ندهد بعد از هشتاد سال يك اولاد كامل به او بدهد كه چهارده سالش شد، يك شب پروردگار بگويد: فرزند را رو به قبله بخوابان و او را قربانى كن، الآن پيامبر در مقابل اين آزمايش سخت چه كار بايد بكند؟ ما اگر بوديم چه مى كرديم؟
قطعاً مى گفتيم اين خواب، خواب شيطانى است. اما روح پاك انبياء هيچ وقت حتى در خواب هم گرفتار حالات شيطانى نمى شود، يعنى شيطان نه در خواب و نه در بيدارى تسلطى به آنها نداشت.
«فَبِعِزَّتِكَ لَأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعين » كسى كه در مقابل شيطان از شيطان ضعيف تر باشد البته شيطان تسلطش بر او بيشتر است. ولى هر كسى كه قدرتش از شيطان بيشتر باشد شيطان آنقدر احمق نيست كه با قدرت بيشتر از خود درآميزد.
منبع : پایگاه عرفان
