در روايات براى صبر سه مرحله بيان كرده اند:
نخست، صبر بر گناهان است كه انسان، خود را در حريم حق نگهدارد و از اين
حريم به جانب حريم شيطان قدم برندارد.
دوم: صبر در عبادت است كه تا آخر عمر، به طور پيوسته، در حريم واجبات الهى قرار بگيرد، كه اگر از اين حريم بيرون برود، وارد حريم گناه خواهد شد.
سوم: صبر در برابر ناگوارى ها و تلخى ها. از جمله تلخى ها، گرسنگى، تشنگى و خوددارى از شهواتى كه خدا بر انسان حلال كرده است مى باشد كه به همين خاطر، از روزه ماه مبارك رمضان به صبر تعبير شده است.
يعنى يك ماه طول مى كشد تا شما اين جاده را طى كنيد، اما بعد از طى كردن جاده صبر و خويشتن دارى به خيرات ودرجاتى كه در ارتباط با صبر خاص؛ يعنى روزه ماه مبارك رمضان است، خواهيد رسيد، كه بخشى از آن، مادى است؛ يعنى خير آن مادى است.
اگر روزه داران در ماه مبارك رمضان، براى افطار كردن و سدّ جوع، نه براى سير شدن و در سحر ماه رمضان، نه به اندازه سير شدن بخورند، چون كه خداوند متعال، شكم پر را دوست ندارد؛ اما شكمى كه صاحبش آن را پر نمى كند و به معده فشار مضاعفى وارد نمى كند، چنين شكمى نزد پروردگار محبوب است.
اگر روزه دار تا پايان ماه مبارك رمضان، غذا خوردن خود را تنظيم كند، بسيارى از اختلالات خونى و عصبى او برطرف خواهد شد. رسول خدا صلى الله عليه وآله مى فرمايند:
«صوموا تصحّوا»
روزه بگيريد تا از بيمارى ها در امان باشيد و به صحت بدنى برسيد كه اين موارد از بركات اين صبر خاص است.
منبع : پایگاه عرفان
