ظاهر کلام آن امام همام این است که مردان باید در بر خوردهایشان با زنان نامحرم از عفت و پاکدامنی برخوردار باشند اگر با آنها سخن می گویند با عفت کلام و بدون قصد و غرض نفسانی و اگر به آنها نگاه می کنند با عفت نظر و اگر با آنها برخوردهای دیگری دارند با حیا و رعایت عفت و بدور از هرگونه قصد سوء باشد و نتیجه عملی این برخوردهای عفیف این است که نوامیس آنها نیز از معرض نگاههای مسموم و برخوردهای نفسانی دیگران محفوظ خواهند ماند و در واقع امام _علیهم السلام_ میخواهد ما را به مکافات عمل در ارتباط با نوامیس دیگران تذکر دهد همانطور که شاعر هم فرموده
از مکافات عمل غافل مشو گندم از گندم بروید جو ز جو
