صلى الله عليه و آله رسول خدا صلى الله عليه و آله درباره توبه واقعى مى فرمايد:
«أَتَدْرُونَ مَنِ التّائِبِ»
امت من! آيا مى دانيد تائب كيست؟
«قالوا: اللّهم لا»
مسلمانان گفتند: نه، ما آن چيزى را كه در ذهن شما هست، نمى دانيم.
«قالَ: إذا تابَ العَبْدُ وَ لَمْ يَرْضَ الخُصَماءَ فَلَيْسَ بِتائبٍ»
اگر كسى ناله بزند و بگويد: خدايا! توبه مى كنم، اما مال مردم را كه به ناحق در دست اوست، پس ندهد، او تائب نيست، بلكه هنوز در گناه و معصيت است.
پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله لحظه رحلت به اميرالمؤمنين عليه السلام فرمود: به مردم بگو: مال مردم را پس دهيد، گرچه به اندازه نخ مانده ته سوزن باشد كه ديگر نمى توانند با آن خياطى كنند و دور مى ريزند.
اگر به اين مقدار مال مردم نزد شما مانده است، بايد برگردانيد. پيغمبر صلى الله عليه و آله مى فرمايد: نزد هر كسى مال مردم به ناحق مانده باشد، اگر آن مال را دارد و نمى دهد، تا زنده است، خدا او را لعنت مى كند.
برترى حق الله بر حق الناس
البته حق خدا بالاتر از حق مردم است؛ چون خدا بالاتر از همه موجودات است، پس حق الله نيز خيلى عظيم تر از حق الناس است. اگرمن چند ميليون به مردم بدهكار باشم، يا دو ركعت نماز صبح بدهكار باشم، اين دو ركعت نماز صبح مهم تر است.
بعضى ها به اشتباه مى گويند: حق الله چيزى نيست، ما خودمان مى دانيم و خدا.
اما هيچ كدام از انبيا و ائمه عليهم السلام اين حرف را در دوره عمر خود نزده است. اينكه بگوئيم خودم مى دانم و خدا، معنى ندارد. بايد حق خدا و مردم را ادا كنيم. مگر اين كه اهل خدا و قيامت نباشيم. اما ما كه خود را اهل خدا، انبيا، ائمه عليهم السلام و قيامت مى دانيم، بايد پاك زندگى كنيم.
«وَ مَنْ تابَ وَ لَمْ يَزِدْ فِى العِبادَةِ فَلَيْسَ بِتائبٍ»
اگر بگويد: توبه كردم، اما به سراغ عبادت نرود و به عبادت خود نيافزايد، او تائب نيست.
«وَ مَنْ تابَ وَ لَمْ يُغَيِّرْ لِباسَهُ فَلَيْسَ بِتائبٍ»
پيغمبر صلى الله عليه و آله مى فرمايد: لباس هايى كه زنان، دختران و جوانان براى جلب نظرديگران و تحريك شهوت مى پوشند، اگر لباس خود را عوض كنند، توبه آنها فايده اى ندارد.
روسرى، لباس، مانتو، كت و شلوارى كه زنان مى پوشند، لباس هاى بدن نما كه شهوت حرام را تحريك مى كند و مى پوشند، ديگر چه توبه اى؟ او هر روز دارد هزار نفر را جهنمى مى كند، وقتى به او مى گويى، مى گويد: من كه دلم پاك است، كدام دل پاك؟ كدام توبه؟ يا جوانى كه براى جلب نظر دختران و زنان نامحرم لباس پوشيده است، اگر بگويد: خدايا! توبه كردم، اما در وضع لباس خود تغييرى ندهد، پيغمبر صلى الله عليه و آله فرموده اند: او دارد خدا را مسخره مى كند.
«وَ مَنْ تابَ وَ لَمْ يُغَيِّرْ رُفَقَائَهُ فَلَيْسَ بِتائبٍ»
اگر از اين دوستان حيوان صفت اطراف خود دور نشوى و دوستان ناباب را كه دين تو را پاره پاره مى كنند، عوض نكنى، توبه تو قبول نيست.
«وَ مَنْ تابَ وَ فَلَمْ يُغَيِّرْ مَجْلِسَهُ وَ طَعامَهُ فَلَيْسَ بِتائبٍ»
كسى كه از جلسات گناه و لقمه حرام دست برندارد، توبه او قبول نيست.
«وَ مَنْ تابَ وَ فَلَمْ يُغَيِّرْ فَراشَهُ وَ وَسادَتَه فَلَيْسَ بِتائبٍ»
اگر كسى رختخواب و بستر حرام خود را عوض نكند و باز در آن بستر باشد، توبه نكرده است.
«وَ مَنْ تابَ وَ فَلَمْ يُغَيِّرْ خُلقَه وَ نِيَّتَهُ فَلَيْسَ بِتائبٍ»
كسى كه بداخلاق و عصبانى است و اوقات همه را تلخ مى كند و نيت بدى نسبت به مردم دارد اگر از اين اخلاق و نيت توبه نكند، تائب نيست.
«وَ مَنْ تابَ وَ فَلَمْ يَفْتَحْ قَلْبَهُ وَ لَمْ يُوَسِّعُ كَفَّه فَلَيْسَ بِتائبٍ»
كسى كه حال و هواى دلش در توبه عوض نشود، همان سنگ دل و بى رحم بماند و كسى كه بخلش از بين نرود، توبه اش فايده اى ندارد.
«وَ مَنْ تابَ فَلَمْ يُقَصِّرْ امَلَهُ وَ لَمْ يَحْفَظْ لِسانَهُ فَلَيْسَ بِتائبٍ»
آن كسى كه در آرزوهاى دست نيافتنى دست و پا مى زند و زبانش براى هر گناهى رها است، توبه اش توبه نيست.
«وَ مَنْ تابَ وَ لَمْ يُقَدِّمْ فَضْلَ قُوتِهِ مِنْ بَدَنِهِ فَلَيْسَ بِتائبٍ»
اگر كسى بگويد: خدايا! توبه كرده ام، ولى گوشت هاى حرام روييده بر بدن را آب و تسويه نكند، توبه نكرده است. اگر همه اين امور را عوض كند:
«وَ إذَا اسْتَقَامَ عَلَى هَذِهِ الِخصالِ فَذَاكَ تائِبٌ» و به آن تداوم بدهد توبه كننده واقعى است.
منبع : پایگاه عرفان
