مهدویت در قرآن
پاسخ: در قرآن كريم، نام حضرت مهدي‌غ بيان نشده است، همان‌گونه كه نام بقية امامان: بنابر مصلحت‌هايي در قرآن نيامده است; اما آيات بسياري دربارة قيام، حكومت، اهداف و... آن حضرت، نازل شده است.
برخي از محققان معتقدند كه بيش از دويست آيه از آيه‌هاي قرآن در شأن و قيام حضرت مهدي‌غ تأويل شده و برخي ديگر هم بيش از صدوپنجاه آيه قرآن را در اين مورد نقل كرده‌اند. برخي از اين آيات عبارتند از: هود، 86; بقره، 2و3; نسأ، 56; اعراف، 128; توبه، 33; قصص، 5; نور، 55 و...(براي اطلاعات بيشتر، ر.ك: احقاق‌الحق، قاضي نورالله شوشتري ـ غاية‌المرام، مرحوم سيد بحراني ـ حضرت مهدي ـ عجل‌اللهتعالي‌فرجه‌الشريف ـ از ديدگاه قرآن و سنت، محمود شريعت‌زاده خراساني، نشر دارالصادقين.) و از آنجا كه پرداختن به همه آيات نازل شده در اين زمينه، در اين پاسخ مختصر نمي‌گنجد; نمونه، چند آيه را در مورد حكومت عدل آن حضرت در ذيل مي‌آوريم:
1. "و قل جأ الحق و زهق البـَطل إن‌ّ البـَطل كان زهوقا; (اسرأ، 81) و بگو كه حق آمد و باطل را نابود ساخت كه باطل خود لايق‌ِ محو و نابودي است." معناي غلبه حق بر باطل اين است كه به تمام معنا حق بر باطل پيروز شود و اين، به جز با عدالت ميسر نخواهد شد.
2. "و لقد كتبنا في الزبور من بعد الذكر أَن‌ّ الأرض يرثها عبادي الصـَلحون; (انبيا، 105) و براستي در زبور، پس از تورات نوشته‌ايم كه زمين را بندگان شايسته من به ارث مي‌برند." در اين آيه، عبادي‌الصالحون به حضرت مهدي و ياران ايشان نيز تفسير شده است.
دين اسلام، دعوتش ايمان به خداوند يگانه و توحيد خالص است. اسلام مي‌خواهد تمام اختلافات و جدايي‌هايي را كه به نام‌هاي گوناگون پديد آمده، به وسيله عقيده توحيد از ميان بردارد. اسلام رسيدن به چنين روزي را براي بشر پيش‌بيني كرده و در حدودي كه وظيفه تشريع است، مقدمات آن را فراهم ساخته و عملي شدن آن را به آماده شدن زمينه كامل آن موكول كرده است كه اين مهم طبق اين آيه، با رهبري آسماني حضرت مهدي‌غ محقق خواهد شد.(ر.ك: امامت و مهدويت، آية‌الله صافي گلپايگاني، ص 89، ج 3، انتشارات حضرت معصومه)
در مورد چگونگي ظهور آن حضرت بايد به روايات مراجعه شود، امّا در قرآن، آيه 51، سوره سبأ "ولو تري‌َ إذ فزعوا فلافوت و أُخذوا من مكان قريب; و اي كاش مي‌ديدي هنگامي را كه ]كافران[ وحشت زده‌اند ]آنجا كه راه‌ِ[ گريزي نمانده است و از جايي نزديك گرفتار آمده‌اند." طبق روايات فراواني كه از طريق شيعه و اهل سنت نقل شده، تطبيق بر خروج سفياني (گروهي كه پيرو مكتب ابوسفيان و تفاله‌هاي عصر جاهليتند و بر ضد طرفداران حق در آستانه قيام حضرت مهدي خروج مي‌كنند) و لشكر او شده است كه آنها به هنگام حركت به سوي مكّه، به قصد تسخير آن، در صحرا گرفتار مي‌شوند.(ر.ك: تفسير نمونه، آية‌الله مكارم شيرازي و ديگران، ج 18، ص 153، دارالكتب الاسلامية.)
