مكنت و مقام
اما عناياتى كه به حضرت يوسف عليه السلام بعد از آن امتحان و قبول شدن و حفظ وجود ايشان از آلودگى هاىِ دربار مصر شد:
«وَ كَذلِكَ مَكَّنَّا لِيُوسُفَ فِي الْأَرْضِ»
بحث، بحث عنايات خدا در دنياست؛ چون در اين آيات شريفه نمى فرمايد: من اين الطاف، فيوضات و عنايات را براى روز قيامت حضرت يوسف عليه السلام ذخيره كرده ام. در ضمن اينجا نمى فرمايد: حضرت يوسف عليه السلام اين تمكّن را به دست آورد؛ چون اين تمكّن از جانب او بايد عنايت شود و اين خيلى لطيف است كه عنايت پروردگار بايد وارد ميدان حيات انسان شود تا از درون و برون به كمك انسان برخيزند.
به عبارت ساده تر: بايد خدا دست بنده اش را به عنوان پاداش درستى ها، صداقت ها و كرامت ها بگيرد و او را به حقايقى كه برايش تهيه كرده، برساند. اين است كه فعل «مَكَّنَّا» را با ضمير «نا» كه ضمير متصل جمع است و به معناى «نحن» و ما است، به كار گرفته است. ما براى يوسف عليه السلام- در همين دنيا- «تمكّن» قرار داديم.
و تمكّن يعنى نيرو و توان، غلبه و چيرگى، بر تمام امور مادى و معنوى.
منبع : پایگاه عرفان
