فارسی
پنجشنبه 09 فروردين 1403 - الخميس 17 رمضان 1445
قرآن کریم مفاتیح الجنان نهج البلاغه صحیفه سجادیه
0
نفر 1
100% این مطلب را پسندیده اند

حكايت قارون‏

«قارون از خاندان موسى، و از افرادى بود كه نسبت نزديكى با وى داشت.

خداوند به قارون زندگى سعادتمندى داده بود، او رزق فراوان و اموال زيادى در اختيار داشت، اسباب سعادت براى وى جمع شده بود، و از دنيا بهره اى برده بود كه فقط براى افراد انگشت شمارى ممكن است به اين وضع برسند.

او ثروت سرشارى بهم زد، خزائن او از اموال انباشته بود، صندوق هايش آن قدر مملو از پول بود كه حفظ كليدهاى آن براى انبار داران مشكل بود، و حمل و نقل آن برايشان سنگين مى نمود، و افراد تنومند و صاحب نيرو از جابه جا كردن آن رنج مى بردند!!

قارون در ميان بنى اسرائيل زندگى خوشى داشت، لباس هاى فاخر مى پوشيد، و بدون زينت از منزل خود خارج نمى گرديد. براى خود كاخ ساخته بود و در آن جا به عيش و عشرت مى گذرانيد، نوكرانى براى خود برگزيده بود، غلامان و حيواناتش فراوان بودند.

آن قدر ثروتش زياد شد كه حالت روحى او صددرصد مادى گشت، به هر چه علاقه پيدا مى كرد نسبت به آن حريص مى شد و درصدد مهيا كردنش برمى آمد! او مى خواست اگر خوش گذرانى را پايانى است به پايان آن برسد.

فراموش نگردد، ثروت دنيا از ابتداى جهان تا كنون زينت زندگى و شادابى آن بوده است، اساس و ركن زندگى ظاهرى بر پايه مال است ولى اين ثروت و مال به هر كس حاكم شد خود خواه وياغى گرديد.

انسان بى تقوا به ثروت مغرور مى شود و خودسر مى گردد، و گمان مى نمايد كسى بر او قدرت ندارد، خيال مى كند مردم از نژاد او نيستند و يا اين كه فقط براى نوكرى او خلق شده اند، لذا هرگاه سخن گفت بايد سرهاى مردم در اثر شنيدن صدايش پائين بيايد، و هر وقت اشاره كرد بايد برايش آماده شوند يا آماده كنند تا موقعى كه كسى را احضار كرد بايد فوراً حاضر شود، واجب است به او ارادتمند باشند و اگر ارادتى ندارند، بايد اظهار ارادت نمايند، و اگر چنين نكردند مرگ براى آنان حتمى است.

قارون فرد نوخاسته اجتماعى نبود، بلكه مانند ديگر مردم خلق شده بود، امتيازى بر سايرين نداشت، ولى خود را نوخاسته خواند، و براى خويش امتيازات زيادى در حالى كه حقش نبود، قائل شد.

قارون نسبت به زيردستان ستمگرى روا داشت، و آنان را تحت نفوذ خود درآورد، و غضب و ستم خود را به آنان چشاند!

اى كاش اين ثروتمندان، از خودخواهى خويش مى كاستند، و زندگى را همان طورى كه هست درك مى كردند، و راه صحيح را به دست مى آوردند، اينان درك مى نمودند كه تنها مال و ثروت، مردم را نسبت به انسان متواضع نمى سازد و آنان را بنده انسان نمى كند. بلكه مردم خودباخته احسان وخوبى و فضيلتند.

هرگاه ثروتمندان به قانون الهى گردن نهند، و حق سائل و محروم را بپردازند، و با مال و اندوخته خويش خلأهاى اجتماعى را پر كنند محبوب خدا و خلق مى گردند.

اما چه بايد كرد كه مال و ثروت بعضى از قلب ها را كور مى كند، و غرور و خودخواهى مى آورد، و تنها جمعيتى را جلب مى كند كه فريب كار و متملّق اند!

بنى اسرائيل ديدند، قارون در طغيانگرى و ستمگرى خود سرعت مى گيرد و دائم راه وروش عوض مى كند، غم او افزايش ثروت است گرچه به قيمت گرسنگى ديگران باشد، اين روش را با غرور و تكبر و خودخواهى انجام مى داد و به ياغى گرى خود مى افزود.

مردم عليه وى بپاخاستند و تصميم گرفتند كه روح نيكوكارى را در وى به وجود آورند، و مطالبى را كه درك نمى كند به اواطلاع دهند و او را پند و اندرز گويند كه ثروت بيش از اين او را گول نزند، و به گمراهى نبرد، و بين او و نيكى ها جدائى نيندازد، و نگذارد بى نوايان بى نواتر شوند، و اشك مستمندان بيش از اين بر چهره مظلومشان جارى شود، مقصود مردم اين بود كه قارون در دنيا محترم باشد، و در آخرت به پاداش نيك برسد، و اين گونه زندگى سالم از ثروت براى ثروتمند بهتر ومحفوظتر است.

ملت به قارون گفتند: ما نمى خواهيم دستت از مال و زينت دنيا تهى گردد، و از نشاط جهان بى بهره بمانى، نه ما چنين برنامه اى را اراده نكرده ايم و آن را نيز نمى پسنديم، بلكه ما عقيده اى درباره تو داريم كه براى ما و تو خوب است.

عقيده ما اين است كه از خوراك هاى حلال و لباس هاى مباح ومنزل و مسكن پاك به اندازه اى كه لازم است استفاده كنى، و روش تو نبايد توأم با بى اعتنائى به محرومان باشد، و راه تو نبايد راهى باشد كه بينوايان درآن راه نداشته باشند، همان طور كه خداوند به تو احسان كرده، تو هم به ضعيفان و دردمندان و مستمندان احسان كن، تا خداوند نعمتش را بر تو حفظ كند و اموالت را فراوان سازد، و خير و بركت خود را بر تو جارى گرداند.

اى قارون! مگر نمى دانى كه ثروت دنيا مانند سايه اى است كه برطرف مى گردد، و وديعه اى است كه بايد به صاحبش برگردد، به ثروت خود خرسند مباش، به اين مالى كه دارى مغرور نگرد، بلكه اين ثروت را وسيله سعادت روز بازپسين خود قرار ده، و بدان ما كه تورا نصيحت مى كنيم از باب خير خواهى و علاقه به تو است، ما مى ترسيم خداوند اين ثروت را از تو بگيرد و از عنايت و لطف او محروم گردى و بهشت بر تو حرام شود!!

اما افسوس كه گوش ياغيان وطاغيان براى پذيرفتن و گوش دادن به پند و اندرز آماده نيست، قلب قارون فقط به عشق ثروت مى تپيد، خودخواهى او افزوده گشت، و كلمات قوم در روحش اثر نگذاشت.

او به مخالفت با مردم برخاست و گفت: من نيازى به پند و اندرز شما ندارم، عقلم از شما بهتر و رأى و فرمانم از شما قاطع تر است. من اين ثروت و مال را به خاطر اين كه شايسته و سزاوارم به دست آورده ام، اين نصيحت ها را براى خود ذخيره كنيد، و با اين پندها به اصلاح امور خود اقدام نماييد، من از جهت مقام و دانش از شما برتر و بهترم.

قارون تصميم گرفت بر ناراحتى آنان بيفزايد، لذا با لباس هاى زيباى خود در ميان مردم عبور مى كرد، و ثروت فراوان و مال زياد خويش را كه خدا به او داده بود، با ناز و خودخواهى به رخ مردم مى كشيد.

ضعفاى بنى اسرائيل مى ديدند كه قارون با لباس هاى زيبا و بلند، با كمال خودخواهى روى حيوان هاى قوى هيكل سوار مى شود، و غلامان و نوكران اطراف او را مى گيرند، چشم هاى آنان به او خيره مى شد و در باطن خود رنج مى بردند و به يكديگر مى گفتند: اى كاش! ما هم ثروت قارون را داشتيم كه وى داراى ثروت فراوان و نصيب عظيمى از جهان است!

وقتى پند و اندرز براى امثال قارون ثمر بخش نيست، و خويشاوندى با موسى براى توجه قلب وى كافى نيست، ديدن دردمندان افكار او را متوجه نمى سازد، و فقير پاسخى براى اصلاح كار خود نمى يابد، بايد شمشير قانون بيرون آيد و پرده هاى ضخيم را پاره كند، و حجاب ها را بشكافد و تاريكى هاى متراكم را برطرف سازد، تا براى كار خير آماده گردد، و متوجه كارهاى شايسته شود.

موسى با كمال شدت و اصرار بايد به قارون اعلام نمايد كه بايد زكات مال خويش را بپردازد، و به فقرا و مستمندان احسان نمايد؛ زيرا در ثروت او، حق معينى براى فقير ومحروم موجود است.

قارون در جهل فرو رفته، و راه درك حقيقت به رويش بسته شده و بخل بر او حاكم گشته، لذا ديگر گوش به حرف موسى نمى دهد، او را مسخره مى كند و به او مى خندد، به موسى تهمت مى زند، و با غرور خاصى حرف را رد مى نمايد.

به موسى مى گويد: از تو رنج ها ديديم تا اين كه دين جديدى براى ما آوردى و ما با تو همكارى كرديم، امر به برنامه هاى زيادى دادى، به اوامرت گردن نهاديم، اين اطاعت ما از تو و فرمانبرى از دستورهايت تو را طمع كار ساخت و به تو جرأت داد كه بر ما بتازى، فقط ما و ثروت باقى مانده كه نگرفته اى، اكنون قصددارى بر ثروت ما غلبه كنى، ما قلب ها را در اختيارت گذاشتيم، سر تسليم برابرت فرود آورديم ولى افسوس كه خون دل و تخم چشم خود را در اختيار تو بگذاريم، با درخواست زكات دروغ گوئى خود را ثابت كردى و مقصود خود را كه پنهان كرده بودى آشكار  ساختى، تو جادوگر دروغگوئى!!

قارون به بحث و جدل با موسى پرداخت، موسى هم مقاومت و اصرار ورزيد؛ زيرا زكات گرفتن از قارون و از هر ثروتمندى امر و دستور خداست و قابل مناقشه و جدال نيست، در خور چانه زدن و كم و زياد نمودن نمى باشد.

قارون تصميم گرفت با ثروت خود مردم را عليه موسى بشوراند، وملت را از او منصرف سازد، و عقائدشان را متزلزل گرداند ولى خداوند نيّت او را آشكار ساخت و نقشه او را ظاهر گردانيد، و موسى از اين آزمايش با روح پاك و مقامى ارجمند بيرون آمد.

زمانى كه موسى از اصلاح قارون مأيوس گرديد، از خدا خواست تا عذاب خويش را بر قارون وارد سازد، و مردم را از آشوب و گول زدن او راحت گرداند، خدا دعاى موسى را به اجابت رسانيد و قارون و كاخ و ثروتش در زمين فرو رفت!!

زمين قارون را بلعيد، اموال و خانه هاى او به كام خاك رفت، و داستان ذلت و خوارى او عبرتى براى قوم موسى و پيروان او گرديد، زمانى كه مردم مصيبت سنگين قارون و ناكامى آن بدبخت را ديدند، به خود آمدند، و از خواسته هاى غلط خويش پشيمان گشته، خدا را حمد كردند كه مثل قارون نشدند، يكدل و يك جهت فرياد زدند: اگر خداوند بر ما منّت نگذاشته بود ما نيز به زمين فرو رفته بوديم، واى كه كافران رستگار نمى شوند، اين جهان آخرت است كه ما براى كسانى قرار داده ايم كه در زمين اراده خودخواهى و اخلالگرى ندارند، پيروزى از آن پرهيزكاران است.» 

تابه كى اى نفس علّت زاى من اى شده درد از تو درمانهاى من

تابع خوى تو بايدبودنم روى دل سوى تو بايدبودنم

 

روزگارى شد هوايت جسته ام هرچه جزيادت زخاطر شسته ام

بر هواى خويشتن بگزيدمت بر خداى خويشتن بگزيدمت

بى هواى تو دمى نغنوده ام بى رضاى تو بگو كى بوده ام

هم به تصديق خود و انصاف خود يك زمان بشنو ز من اوصاف خود

دامن مقصود از كف داده اى پشت بر مقصد به راه افتاده اى

جز تو كس از يار خود دورى نكرد از ديار خويش مهجورى نكرد

نام مردن زندگى بگذاشتى نيستى پايندگى پنداشتى

شاديى گريافتى گفتى غم است زخمى ارديدى بگفتى مرهم است

خودزشادى روى دل بر تافتى سوى غم شادى كنان بشتافتى

 

(نشاط اصفهانى)

 [ «9» اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ فَرِّغْ قَلْبِي لِمَحَبَّتِكَ وَ اشْغَلْهُ بِذِكْرِكَ وَ انْعَشْهُ بِخَوْفِكَ وَ بِالْوَجَلِ مِنْكَ وَ قَوِّهِ بِالرَّغْبَةِ إِلَيْكَ وَ أَمِلْهُ إِلَى طَاعَتِكَ وَ أَجْرِ بِهِ فِي أَحَبِّ السُّبُلِ إِلَيْكَ وَ ذَلِّلْهُ بِالرَّغْبَةِ فِيمَا عِنْدَكَ أَيَّامَ حَيَاتِي كُلِّهَا «10» وَ اجْعَلْ تَقْوَاكَ مِنَ الدُّنْيَا زَادِي وَ إِلَى رَحْمَتِكَ رِحْلَتِي وَ فِي مَرْضَاتِكَ مَدْخَلِي وَ اجْعَلْ فِي جَنَّتِكَ مَثْوَايَ وَ هَبْ لِي قُوَّةً أَحْتَمِلُ بِهَا جَمِيعَ مَرْضَاتِكَ «11» وَ اجْعَلْ فِرَارِي إِلَيْكَ وَ رَغْبَتِي فِيمَا عِنْدَكَ وَ أَلْبِسْ قَلْبِيَ الْوَحْشَةَ مِنْ شِرَارِ خَلْقِكَ وَ هَبْ لِيَ الْأُنْسَ بِكَ وَ بِأَوْلِيَائِكَ وَ أَهْلِ طَاعَتِكَ ]

خدايا! بر محمد و آلش درود فرست، و دلم را براى دوستيت خالى كن، و به ياد خود مشغول ساز، و به بيم و هراس از خود نشاطش ده، و به شوق و رغبت به سويت نيرومندش كن، و به جانب طاعتت ميلش ده، و در محبوب ترين راههاىِ به سويت روانش ساز، و در تمام دوره زندگيم او را به رغبت داشتن نسبت به آنچه نزد توست رام گردان.

از دنيا، تقوايت را توشه ام و سفرم را به جانب رحمتت، و ورودم را در خشنوديت، و جايم را در بهشتت قرار ده، و مرا قدرتى بخش كه تمام بار خشنوديت را به دوش جان حمل كنم.

گريزم را به سويت، و ميلم را در آنچه نزد توست قرار ده، و لباس وحشت از شرار بندگانت را بر دلم بپوشان، و انس گرفتن به خودت و عاشقانت و اهل طاعتت را به من ارزانى دار.

 

 


منبع : پایگاه عرفان
0
100% (نفر 1)
 
نظر شما در مورد این مطلب ؟
 
امتیاز شما به این مطلب ؟
اشتراک گذاری در شبکه های اجتماعی:

آخرین مطالب

روزهای پایانی عمر صاحب جواهر
حضرت ابراهيم عليه السلام و نماز
حكايت نمك خوردن و حرمت صاحب نمك‏
نفرین و دعاى پدر
آيا اين پيشامد را ناگوار داشتى؟
روايتى مهم در عبادت ناخالص‏
كريمى كريم‏تر از خدا نيست‏
مال دنيا
داستان تأسف‏بار عقبة بن ابى معيط
داستان شگفت انگيز سعد بن معاذ

بیشترین بازدید این مجموعه

نفرین و دعاى پدر
حقیقتى عالى از زبان جابر بن عبداللّه انصارى
داستان شگفت انگيز سعد بن معاذ
كريمى كريم‏تر از خدا نيست‏
حکایت خدمت به پدر و مادر
حضرت ابراهيم عليه السلام و نماز
مال دنيا
آيا اين پيشامد را ناگوار داشتى؟
روايتى مهم در عبادت ناخالص‏
روزهای پایانی عمر صاحب جواهر

 
نظرات کاربر

پر بازدید ترین مطالب سال
پر بازدید ترین مطالب ماه
پر بازدید ترین مطالب روز



گزارش خطا  

^