اميرالمؤمنين عليه السلام در «نهج البلاغه» در خطبه قاصعه مى فرمايد:
ابليس بى ادب، شش هزار سال خدا را عبادت كرد، «3» گفتند: سجده كن،
گفت: من سجده نمى كنم، گفتند:
«فَاخْرُجْ مِنْها فَإِنَّكَ رَجِيمٌ»
برو، تو رانده شده اى:
«وَ إِنَّ عَلَيْكَ لَعْنَتِي إِلى يَوْمِ الدِّينِ»
همه شش هزار سال عبادت تو نيز باطل شد و قبول نيست.
خدا عجيب بى ادبان را ذليل، بى آبرو و خوار مى كند. آنها را در درون خود ذليل و دچار مضيقه مى كند، به طورى كه مى خواهند براى راحت كردن خود دست به خودكشى بزنند.
اين خورشيدى است كه به آن قسم نيز مى خورد؛ چون جايگاه با عظمتى دارد:
«وَ الشَّمْسِ وَ ضُحاها»
سوگند به خورشيد و به نور گسترده آن.
منبع : پايگاه عرفان
