چشم و گوش الهى‏

نگاه حضرت يوسف عليه السلام، نگاهى از روى بصيرت، معرفت، ايمان و يقين به همه موجودات بوده و در حقيقت چشم او شعبه اى از ديده حضرت حق بوده است. حضرت يوسف عليه السلام چشم خدا را عاريه گرفته بود و با آن چشم، عالم هستى را نگاه مى كرد. به نظر شما صاحب اين نگاه، در جواب اين زن، چه بايد بگويد؟ او پير نبود؛ چون پانزده ساله و در اوج شكوفايى شهوت و زيبايى بود. آن زن نيز زيبا، جوان و در اوج هنرمندى براى ربودن دل حضرت يوسف عليه السلام بوده است. درگيرى بين بصيرت و كوردلى، حق و باطل، انسانيت و حيوانيت، بسيار گزنده بوده است. درگيرى بين كسى كه حقايق را مى بيند و كسى كه به جز لذّت بدن چيزى را نمى بيند. درگيرى بين «اعلى عليين» و «اسفل سافلين»، بين بلند مرتبه ترين بلند مرتبه ها و پست ترين پست هاى آن دوران. آيا در اين درگيرى، دست پست ترين پست ها، به بلند مرتبه ترين انسان ها مى رسد؟ يا آن دست خيلى كوتاه است؟ همين نكته را قرآن به شما جوان ها مى گويد كه خود را در نقطه اوجى قرار دهيد كه دست زليخاهاى جامعه به شما نرسد؛ چون اگر شما حالتى، اخلاقى، رفتارى، كردارى مانند پست ها پيدا كنيد، دسترسى آنها به شمار بسيار آسان مى شود. خدا ماه رمضان را براى اين قرار داد كه ما را اوج و رفعت بدهد، بالا ببرد، تا جايى كه ما از دسترس تمام شياطين جنّى و انسى خارج شويم و آنها از ما نااميد شوند، چنان كه زليخا از حضرت يوسف عليه السلام به طور كامل نااميد شد. اين يكى از نكته هاى اين سوره است.
عنايت خدا در يارى بندگان
اميرالمؤمنين عليه السلام در دعاى كميل مى فرمايد: «و احفظنى برحمتك»  تو در اين دنياى پر از فساد به داد من برس و به من كمك بده كه در اوجى قرار بگيرم كه از دسترس تمام شياطين جنّى و انسى بيرون باشم و آنها از من نااميد شوند. خدايا ما هيچ چيزى نداريم و تو همه چيز دارى، اى دارنده خزائن غيب و شهود، درهاى خزائنت را به روى ما باز كن، ما محتاج هستيم و به گدايى آمده ايم. ما نيامديم به تو بگوييم اهل عمل، روزه، نماز و كارهاى خوب هستيم، ما براى گدايى آمده ايم: «الهى لاتؤدّبنى بعقوبتك»  من عمرى است كه عليه خودم نقشه كشيده ام، براى من كافى است، ديگر تو عليه من نقشه نكش. من هر ضربه اى كه بنا بود بخورم، خوردم، تو ديگر به من ضربه و زخم نزن، بلكه مرا معالجه كن. مرا با چوب عقوبت خود نزن.
والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته