«أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِأَصْحبِ الْفِيلِ» «أصحاب الفيل» يعنى قدرتمندان مملكت يمن، كه به اصطلاح برخلاف لشگر آن روزگار، در ارتش خود فيل را به كار گرفته بودند، خيلى از مردم فيل را نديده بودند و اين فيل سواران وقتى وارد منطقه مكه شدند، تمام مردم مكه وحشت زده شدند و يقين كردند كه در مقابل فيل سواران، هيچ كارى نمى توانند انجام بدهند. جلسات مشورتى گرفتند، اما به جايى نرسيد. با دشمن صحبت كردند، باز به جايى نرسيد. دشمن مصمّم بود كه فيل سواران را تا كنار خانه كعبه بياورد و كعبه را با خاك يكسان كند. هر كس در مقابل آنها مقاومت كند، نابود كنند. مردم مكّه بناى جنگ و مقاومت نداشتند، لذا تسليم شدند كه هر چه مى خواهد بشود، بشود، چون واقعاً كارى نمى توانستند بكنند.
حبيب من! آيا من طرح اين فيل سواران و نقشه آنان را به هم نريختم؟ پرندگانى كوچك تر از گنجشك كه اگر مقدارى هوا گرم شود، در فضاى مكه رفت و آمد مى كنند، به اين پرندگان مأموريت دادم كه هر كدام سنگريزه اى با نوك خود بردارند، و بر سر تك تك فيل سواران ميزان كنند و اين سنگ ريزه را بر سر ارتش دشمن بياندازند. «تَرْمِيهِم بِحِجَارَةٍ مّن سِجّيلٍ» «ترميهم» يعنى پرتاب كردن سنگ، كه در اينجا معناى بمباران مى دهد. سنگ هاى كوچك آهكى به نام «سجّيل» را كه بر سر فيل سواران بمباران كردند. «فَجَعَلَهُمْ كَعَصْفٍ مَّأْكُولِ» هر كدام از اين پرنده ها سنگى را روى سر آنها مى انداخت، او مانند گوشت كوبيده اى كه در ديگ كوبيده اند، كوبيده مى شد. حتى شكلى نيز از او نمى ماند. دست، پا، بدن و جنازه اش مانند گوشت كوبيده مى شد. اين ارتش خداست.
منبع : پایگاه عرفان
