عفو حساب شده روز قيامت‏

حسابگر ما كيست؟ خداى كريم. اگر ما در مرحله مثبت اين چهار برنامه باشيم خداى متعال طولى نمى كشد كه ما را مشمول عفو و رحمت خود قرار مى دهد.
 «وَ أَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمينَ فى مَوْضِعِ العَفْوِ وَ الرَّحْمَةِ»
اما اگر لايق عفو و گذشت خدا نباشيم ديگر نمى توانيم در قيامت به پروردگار بگوييم: ما خيلى دلسوز و با محبت هستيم، مى شود شمر را ببخشى؟ آنجا جاى بخشيدن نيست. شمر قبل از اين كه سر حضرت ابى عبدالله عليه السلام را جدا كند، حضرت فرمودند: هنوز درب توبه باز است، اگر مى خواهى برگردى، برگرد. خودش نخواست. چيزى كه با اختيار خودش نخواسته است، خدا به زور در حلق او كند؟
او اعلان كرده است كه من با تمام وجود، بهشت تو را نمى خواهم. تا آخر عمر هم گفته است كه نمى خواهم. حالا كه مرده است، هيچ جاذبه اى در وجود خود براى جذب يك سيب بهشتى نيست، اگر خدا او را درون بهشت نيز ببرد، نمى تواند از نعمت ها استفاده كند، چون دهان خوردن نعمت بهشت، چشم ديدن مناظر بهشت، گوشِ شنيدن نواهاى بهشت و شهوت و لذّت قرار گرفتن در كنار حور العين را ندارد، همه خاموش است. خدا او را كجا ببرد؟
شما كور مادرزادى را پيدا كنيد، زيباترين تابلوى كمال الملك را نزد او ببر، كمال الملك «1» كه اهل كاشان و نقّاش دربار قاجاريه بود و رضاشاه او را به نيشابور تبعيد كرد و همانجا مرد و آنجا نيز دفن است، بگو: تلفيق و به قول خارجى ها، هارمونى رنگ ها را ببين، زيبايى تابلو را ببين، تابلو دارد با آدم حرف مى زند. كور همه را تاريكى مى بيند. بعد حوصله اش سر مى رود و مى گويد: من هيچ چيز را نمى بينم.
پروردگار در سوره اسراء مى گويد: «وَ مَن كَانَ فِى هذِهِ أَعْمَى فَهُوَ فِى الْأَخِرَةِ أَعْمَى »
آن كسى كه در اينجا چشم ديدن پيغمبر و اهل بيت عليهم السلام را نداشته است، آنجا نيز چشم ندارد كه ببيند، آن وقت تو مى گويى: او را به بهشت ببر؟ او نمى بيند. او در دنيا در تاريكى بوده، در قيامت نيز بايد در تاريكى باشد. «فِى سَمُومٍ وَ حَمِيمٍ* وَ ظِلّ مّن يَحْمُومٍ»  در آخرت در دود غليظ فراگير مى باشد. اگر چشم داشت، من او را به بهشت مى بردم. تو كه چشم دارى بيا برو بهشت. اما اگر در دنيا «صُمُّ بُكْمٌ عُمْىٌ»  بودى و خود را علاج نكردى، در قيامت نيز همين است.