تنها كسى كه وى را شهيد كربلا قلمداد كرده صاحب ينابيع المودة است كه مى نويسد:
پس از عون بن عبدالله بن جعفر، عروه غفارى كه پيرى كهن سال بود و در جنگ هاى بدر و حنين و صفين شركت كرده بود به ميدان رفت. امام حسين عليه السلام به وى فرمود: اى پيرمرد خداوند، از تو قبول فرمايد! آنگاه عبدالله رجز زير را سرود:
قَدْ عَلمت حَقّاً بنو غَفّار وَ خَنْدَفٍ ثُمَّ بَنُو نَزَّارِ
بِنُصْرَتى لِاحْمَدِ المُخْتارِ وَ آلِهِ السَّاداتِ وَ الْابْرارِ
صَلِّى عَلَيْهِمْ خالِقُ الاشْجارِ رَبُّ البَرايا خالِقُ الاطْيارِ
فرزندان [قبيله ] غفار، خندف و نيز نزار مى دانند كه من
يارى كننده احمد مختار و خاندان بزرگوار و نيكوى وى هستم.
[كه ] به وجود آورنده درختان و پرندگان و آفريدگار جهان بر آنها درود مى فرستند.
و جنگيد و پس از به هلاكت رساندن بيست و پنج نفر از سواران [دشمن ] به شهادت رسيد.
منبع : منبع: پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، پژوهشکده تحقیقات اسلامی.
