ولى به اين درخت نزديك نشويد. شيطان آنها را وسوسه كرد. وسوسه شيطان در قرآن مطرح شده است. شيطان گفت: مى دانيد چرا پروردگار گفت كه از اين درخت نخوريد؟ چون اين درخت دو تا نتيجه دارد. يك نتيجه آن اين است كه هر كس از اين درخت بخورد، از آدم بودن در مى آيد و تبديل به فرشته مى شود.
«تَكُونَا مَلَكَيْنِ» يك نتيجه اش هم اين است كه هر كس از ميوه اين درخت بخورد، ديگر خود خدا هم نمى تواند از اينجا بيرونش كند، هميشگى مى شود. «أَوْ تَكُونَا مِنَ الْخلِدِينَ» اين متن قرآن است. پروردگار فرمود:
«وَلَا تَقْرَبَا هذِهِ الشَّجَرَةَ» ولى ابليس گفت: سراغ اين درخت برويم. تازه قرآن مجيد در سوره ابراهيم به آدم و حوا و به همه ما مى گويد: گناه خود را گردن شيطان نيندازيد، او شما را دعوت به گناه كرد، مى توانستيد به اين دعوت لبيك نگوييد. شما زن و شوهر در برابر دو مسأله بوديد.
مسأله اوّل: خداوند شما را خلق كرده بود و اين بهشت را در اختيار شما قرار داد و گفت: «وَلَا تَقْرَبَا»
همه اين نعمت ها از آن شما، به جز اين يك درخت.
مسأله دوم: وسوسه شيطان و حريص بودن شكم.
اين همه نعمت حلال در دنيا هست، انواع ميوه ها، حبّه ها، دانه ها، صيفى جات و شربت هاى حلال، اما شكم بشر مى گويد: مشروب و عرق مى خواهم. اين تلخ و نجس را براى چه مى خواهى؟ مى گويد: مى خواهم. گوشت گوسفند، مرغ و گوساله به اين تميزى و لذيذى هست، شكم مى گويد: گوشت خوك مى خواهم.
هواى نفس، عامل هر جنايت
بعضى از افراد مى گويند: هر چه در اين دنيا جنايت، خيانت، ظلم و فساد مى شود، پاى زن در كار است، ولى اين حرف، صحيح نيست. ابن زياد، مسلم بن عقيل را كشت، اما هيچ زنى در ميان نبود. يزيد سى هزار نفر را استخدام كرد تا به كربلا بروند و اين هفتاد و دو نفر را قطعه قطعه كنند، اما زنى در كار نبود. چنگيز به ايران حمله كرد، گفت: از مرد، زن، گاو، گوسفند، هر چه زنده مى بينيد، بكشيد.
تيمور سه بار به ايران حمله كرد. رضاخان عليه احمدشاه كودتا كرد، اين تفكرانگليس بود، نه فكر زن. بيست و هشت مرداد پاى آمريكا در كار بود نه زن. در انجام گناه، خود مردان و زنان مقصر هستند.
حادثه هاى زيادى در عالم اتفاق افتاده كه هيچ زنى در آنها نقش نداشته است.
اين حرف ها را ساخته اند تا شخصيت زن را بشكنند و الا اگر پدر و مادر دختر را خوب تربيت كنند، از نظر شخصيت، پاداش و بهشت، با مردان همرديف هستند. آدم و حوا عليهما السلام ميوه آن درخت ممنوعه را خوردند؛ چون حرص شكم در كار بود. علت بيرون آمدن آنها از بهشت فقط كار شكم بود، نه كار شهوت. چيزى را كه خدا ممنوع كرد، خوردند و به آنها گفتند: بيرون برويد. اينجا ديگر جاى شما نيست.
قرآن مى گويد: حتى لباس هاى بهشتى را از تن آنها بيرون آوردند و چون خدا اهل غيرت و حيا است، برگ هاى درختى كه خود را با آن پوشانده بودند، از آنها نگرفت. خدا فرمود: ولى شما ديگر لياقت پوشيدن لباس هاى بهشتى را نداريد. كسى كه افسار شكم و نفس خود را در دست ندارد، نبايد لباس هاى من را به تن داشته باشد.
منبع : مرکز علمی تحقیقاتی دارالعرفان الشیعی
