ابتدا باید بدانیم که گناه مخالفت با خدا و پیامبران و امامان علیهم السلام و مخالفت با شخصیت انسانی خویش و مخالفت با نظام هستی ، و مصرف کردن نعمت های الهی در غیر جای خود است. و ثانیاً بر اساس آیات قرآن باید بدانیم که آتش دوزخ در قیامت همان گناهان انسان در دنیاست و مایه از ذغال سنگ و بنزین و نفت و چوب نمی گیرد. فاتقوا لنار التی و قودها الناس . . . پس بپرهیزید از آتشی که هیزم و آتش گیره اش خود مردم هستند. ان الذین یاکلون اموال الیتامیَ ظلماً انما یاکلون فی بطونهم ناراًَ . بی تردید کسانی که اموال یتیمان را از روی ستم می خورند جز این نیست که در شکم های خود آتش می خورندو ثالثاً باید بدانیم که گناه تیشه زدن به ریشه شخصیت خویش و تخریب ساختمان انسانیت ، و مرز ورود به انواع بیماری ها علت کاهش قوای مادی و معنوی و سبب وارد کردن لطمه و ضربه به آبرو ، و عامل خرابی دنیا و آخرت و باعث دوری از رحمت و لطف خدا و محرومیت از بهشت عنبرسرشت است . با توجه به این حقایق و به یاد داشتن این واقعیات را ه نجات از گناه میسر است و در پیشگاه حق عذری برای آلوده بودن به گناه برای احدی نخواهد بود.