نعمت ولايت ائمه عليهم السلام‏

 امام باقر عليه السلام مى فرمايد: پدرم از شدت عبادت طورى شده بود كه من گاهى بخاطر ايشان بلند بلند گريه مى كردم. برخوردهاى ايشان با مردم، برخوردهاى خيلى عجيبى است؛ يعنى ما اگر خدا را نمى شناختيم، خيال مى كرديم اين ها خدا هستند. آخر اين برخوردها، فقط برخوردهاى خدايى است. پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله به اميرالمؤمنين عليه السلام فرمود: مى ترسم تو را آن گونه كه هستى، معرفى كنم، چون كه مى ترسم بعد از مرگم تو را به جاى خدا بپرستند. مانند يهود و نصارى كه يهودى ها حضرت عُزير عليه السلام را پسر خدا مى دانند و مسيحى ها، حضرت عيسى عليه السلام را. از اينرو نشد كه پيغمبر صلى الله عليه و آله على عليه السلام را آن گونه كه هست، معرفى كند. عجيب است كه خدا اين چهارده نفر عليهم السلام را در ميان ملت ها، مخصوصاً به ملت ايران، رايگان عنايت كرده است. ما مگر چقدر براى اينان هزينه كرده ايم؟ چهارده معدن و گنجينه كلّ ارزش ها را به شيعه رايگان داده است و آن وقت تعدادى عجب از اين ها دارند قدردانى مى كنند. از بركت اين ها زنده هستند و نان آنان را مى خورند، اما شيطان را سجده مى كنند و به آنها دهن كجى مى كنند.
كسى به مرحوم شيخ محمدتقى بافقى گفته بود: با اين بدحجابى و فساد، وضع اين مملكت چه خواهد شد؟ ايشان فرموده بود: تا سايه حضرت ابى عبدالله عليه السلام بر سر اين مملكت هست، آسيبى به اين مملكت نمى رسد. تا كنون كه آسيبى نديده، از بركت مردان و زنان مؤمن است.
طلب مرگ با گناه
اما جمله دوم حضرت، خيلى فوق العاده است. امام زين العابدين عليه السلام مى خواهد به ما گناه را بفهماند كه يعنى چه: «فاذا كان عمرى مرتعاً للشيطان فاقبضنى اليك» خدايا! روزى كه ديدى شيطان دل مرا مى خواهد چراگاه خودش قرار دهد و از طريق وسوسه قلبى، مرا براى اولين بار وارد گناه كند، هنوز اين كار اتفاق نيفتاده، از تو تقاضا مى كنم، جان مرا بگير، من زنده نمانم كه به يك گناه آلوده شوم. اين نگاه امام عليه السلام به عمر، عبادت، خدمت، آلودگى، ناپاكى و گناه است. والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته