رسم پاسدارى از مقام خليفة اللهى‏

پولدار اين احترام را بايد حفظ كند و نبايد پول خود را در محور خيمه حيات خود و خانواده اش خرج كند، بلكه بايد مانند چشمه اول بهار و ابر باران زا باشد. بايد مانند رودخانه در جريان باشد كه تشنگان، گرسنگان، عريان ها و مشكل داران را سيراب كند و مشكل آنان را حل كند.  اين ارزش انسانِ مال دار است كه به خلافت انتخاب شده است، اما اين مقام قابل برطرف شدن است؛ يعنى وقتى پروردگار ببيند كه جانشينش مطابق اخلاق او رفتار نمى كند، او را از جانشينى حذف مى كند و به او مى گويد:  «إِنَّ الْمُبَذّرِينَ كَانُوا إِخْوَ نَ الشَّيطِينِ وَ كَانَ الشَّيْطنُ لِرَبّهِ كَفُورًا»
خليفه من بودى، اما اكنون برادر شيطان هستى. اگر اين برادرى ادامه پيدا كند و زلف دارنده مال به زلف شيطان گره بخورد، پروردگار به خودش قسم خورده است:  «لَأَمْلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنكَ وَ مِمَّن تَبِعَكَ مِنْهُمْ أَجْمَعِينَ» من جهنم را از وجود تو و هر كس كه زلفش به تو گره خورده باشد، پر مى كنم.
 ارج نهادن خدا به خليفه شايسته
خيلى از افراد مسلمان و شيعه، در ايران، يا خارج از كشور، از نظر ثروت خيلى فوق العاده هستند و ثروت هاى آنان نيز از طريق علم، دانش، كار و تجارت به دست آمده است. آنها نيز بايد بدانند كه در مال، اولًا و بالذات «خليفة الله» انتخاب شده اند، اين مقام خلافت در صورتى تداوم پيدا مى كند كه وجود آنها افق طلوع جود، سخا و عطاى حضرت حق باشد، اما اگر اين افق نور از او طلوع نكند، او را از خلافت مى اندازند و هم زلف شيطان مى شود: «اسْتَحْوَذَ عَلَيْهِمُ الشَّيْطنُ فَأَنسَيهُمْ ذِكْرَ اللَّهِ أُولئِكَ حِزْبُ الشَّيْطنِ أَلَآ إِنَّ حِزْبَ الشَّيْطنِ هُمُ الْخسِرُونَ»  پرداخت بجا، نورانيت مى آورد و باعث آمرزش گناهان مى شود، و لو اين كه شخص نسبت به گناهان گذشته، بين خود و خدا توبه نكند و نگويد: اشتباه كردم، مرا ببخش.
همين كه پرداخت مى كند، گناهش بخشوده مى شود. ما در قرآن مجيد نداريم كه هر كس فقط توبه كند، او را مى بخشند، بلكه در قرآن داريم كه كسانى هستند كه در مسير خوبى ها قرار مى گيرند، به خاطر خوبى ها بخشيده مى شوند، نه به خاطر توبه. توبه نكرده، ولى خوبى ها، آن گناهان را پاك كرده است:  «إِنَّ الْحَسَنتِ يُذْهِبْنَ السَّيَاتِ»