پروردگار تمام دنيا را چيزى نمى داند كه پاداش خوبى هاى خوبان قرار دهد. هيچ چيز دنيا را رضايت نداده است كه پاداش يا جريمه قرار بگيرد. پروردگار ديده است كه پرونده ما نمره كم دارد و در قيامت لنگ مى زند، حادثه و مصيبت را به وجود مى آورد كه نمره پرونده ما را اضافه كند: «الَّذِينَ إِذَآ أَصبَتْهُم مُّصِيبَةٌ قَالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّآ إِلَيْهِ رَ جِعُونَ* أُو لِكَ عَلَيْهِمْ صَلَوَ تٌ مّن رَّبّهِمْ وَ رَحْمَةٌ وَأُولئِكَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ»
چه كسى گفته است كه پروردگار همه چيز را براى ما نگهدارد. مگر نزد او ارزش دارد كه به عنوان پاداش بپردازد؟ يا به عنوان عقاب، جلوى آن را بگيرد؟
ارزش داشته هاى مؤمن
خدا، پيغمبر صلى الله عليه و آله و منبع عظيمى مانند اميرالمؤمنين عليه السلام را نگاه كنيد كه به شما عنايت كرده اند.مگر همه قلب ها به خدا محبت دارند؟ مگر همه دل ها با اهل بيت عليهم السلام آشناست؟ پاداش شما محفوظ است، اما نه با پول و دنيا. چگونه نماز شما را با پول بسنجد؟ مگر نماز شما چند ميليون مى ارزد كه مى خواهيد با پول تسويه حساب كنيد؟ شما هم بخواهيد، او حاضر نيست.
منبع : روابط عمومی و امور بین الملل مرکز علمی تحقیقاتی دارالعرفان الشیعی
