این گوهر گرانبها در مسیر زندگى، در کنار پدر و مادر و دیگر انسان ها، در جامعه، کم کم آلوده مى شود و به انسان گناه کارى تبدیل مى گردد. گفتیم که در فرهنگ قرآن، گناه بیمارى است و بیمارى، عارضى است ؛ یعنى این بیمارى از بیرون به انسان رسیده است. اکنون این پرسش مطرح مى شود که آیا این بیمارى درمان شدنى است؟ آیا این انسان گناه کار راهى براى نجات دارد؟ آیا فرد آلوده، زمینه اى براى پاک شدن دارد؟پاسخ قرآن این است که هر آلوده اى، هر انسان پلیدى، به سوى پاکى و سلامت و خروج از این بیمارى، راه درمان و شفا دارد. انسانى بدتر از فرعون نبوده است. خداوند در کوه طور، در نخستین برنامه اى که به موسى مى دهد، مى فرماید : اى موسى! تو و برادرت، هارون، به سوى فرعون حرکت کنید :«اذْهَبَا اِلَى فِرْعَوْنَ اِنَّهُ طَغَى »6.به سوى فرعون بروید ؛ زیرا او [ در برابر خدا ] سرکشى کرده است .فرعون انسانى بود که شخصیت پلیدى داشت ؛ اما خداوند در وحى به موسى مى فرماید :«فَقُولاَ لَهُ قَوْلاً لَّیِّناً لَّعَلَّهُ یَتَذَکَّرُ اَوْ یَخْشَى »7.پس با گفتارى نرم به او گویید ، امید است که هوشیار شود و [ آیین حق را بپذیرد ] یا بترسد [ و از سرکشى باز ایستد . ]پس راه براى پاک شدن انسانى چون فرعون نیز باز است. البته موسى 25 سال با فرعون سخن گفت و او را راهنمایى کرد ؛ ولى او خود نخواست که درمان شود، نه این که درمان پذیر نبود. قرآن مى گوید : انسان گناه کار درمان پذیر است و مى تواند باز گردد و پاک شود. این جا دیگر خدا و نبوت انبیا و امامت امامان زیر سوال نمى رود و این در به روى احدى از مردم عالم بسته نیست.
